Saturday, January 26, 2008

Έρχεται! Έρχεται!

Την Πέμπτη η Αμερική επιτέλους θα υποδεχτεί τον κουτσουρεμένο προς το παρόν τέταρτο κύκλο της επιτυχημένης σειράς LOST. Την Παρασκευή εμείς έχουμε ήδη κανονίσει night-in ακόμη και στα μέσα εξεταστικής γιατί η δίωρη πρεμιέρα αυτή δε χάνεται με τίποτα!


DANGER! SPOILERS GALORE!

Για όσους έχουν ξεχάσει μετά από τόσο καιρό τι συνέβη στους 3 προηγούμενους κύκλους, το ABC φρόντισε να μας τα ξαναθυμίσει μέσα σε 8:15 λεπτά γεμάτα δράση, ερωτήματα και ΠΟΛΥ γέλιο!

Friday, January 25, 2008

Thought #81: The curator

(Bella y la Bestia, μια φωτογραφία του Eugenio Recuenco.)

Τους πήγα όλους στο μουσείο. Και τι είδαν...

Στις αίθουσες τα έργα να 'χουν πεταχτεί. Στις θέσεις τους σκοινιά. Στις θηλιές τους περασμένα ανθρώπινα κορμιά.

Και όσοι θέλω να τα καταλάβουν δε θα μπορούν, θα βλέπουν το αποτρόπαιο και μιαρό. Το γνώριμο μιασματικό στο οποίο εξοικειώθηκαν. Όχι όμως και τη Δαμόκλειο σπάθη να ελοχεύει. Να τους περιπαίζει. Όπως αυτοί ντυμένοι διασκεδαστές παλιάτσοι. Ώσπου να πέσουν στα καρφιά και να βασανιστούν, αντιδρώντας στα κύμματα της ίδιας της φωνής τους, της γεμάτης περηφάνεια. Και τείνουν χείρα βοηθείας με μπουκωμένα στόματα από πανιά βαμμένα μ' αίμα.

Δε θα μπορώ γιατί το γέλιο τους θα κάνει την κλωστή να πάλλεται και θα γίνουν δικαστές, καταδικάζοντάς μας όλους. Ενώ η κουταμάρα τους θα τους κάνει να κλείσουν την τελευταία πόρτα πίσω τους βγαίνοντας. Και τότε τα πάντα θα ξυπνήσουν. Θα κλαίνε για την άγνοια και τα χρώματά τους θα αλλοιωθούν, οι πίνακες πια μέσα φθείρονται, η επιφάνεια (δε βλέπουν;) ξεφλουδίζεται...

Αν θ' αγκαλιάσεις τα γλυπτά θα είναι πια αργά. Στέκουν παγωμένα. Βορά στους νεκρόφιλους.



Wednesday, January 23, 2008

Ονείρωξη

Έχω την εντύπωση πως όσο η ώρα της κρίσης πλησιάζει, το μυαλό μου αγγίζει τα όρια της μαλάκυνσης (3 ποστ στη σειρά και έχω ήδη 3 παράγωγα της ίδιας λέξης - απόδειξη). Είναι αλήθεια πως αν ξεκινήσεις να ψωνίζεις μετά δε σταματάς; Γι' αυτό έχω μείνει ταπί; Πάντως ψύχραιμος δεν είμαι085.

Η εξεταστική αυτή είναι καθοριστική για κάθε μελλοντικό σχέδιο. Κανονικά πρέπει να είναι η τελευταία. Και γω κάθομαι εδώ και γράφω, ενώ όλοι διαβάζουν, δουλεύουν, κάνουν κάτι εποικοδομητικό. 037 Μετά βγάζω το καπέλο στην ξενιτεμένη φίλη μου Ε., νηπιαγωγό πλέον στην "εξωτική Λάρδο" (θα 'χει και φοίνικες εκεί είναι στη Ρόδο, όπου και να γυρίσεις το κεφάλι τίγκα στο φοινικόδεντρο). Και αναρωτιέμαι είναι κοκοφοίνικες; Από κοκό πάντως εδώ τίποτα. Δε σπείρανε για να θερίσουνε. Σε τέτοιο απομακρυσμένο (στα μάτια μου) μέρος πώς καταφέρνει και περνάει το χρόνο της; Να έρθω να διαβάσω εκεί; Γιατί η μαγευτική μου καρέκλα με κρατάει δέσμιο μέχρι να φύγει και ο τελευταίος από το MSN (γύρω στις 4) και γω ξυπνάω σα ζόμπι στις 9 κουτουλώντας τριγύρω. Η Β. σιγά μη με περιμένει να τελειώσω, θα βρει άλλο συγκάτοικο, αλλά και πάλι δε θέλω να το κλείσω το γαμωPC!

Χθες πριν το κλείσω μελετούσα ένα χαμένο γκομενάκι (και δε σκεφτόμουνα λεφτά;) και να σου τα, τρία χαμένα στη σειρά, στρατιωτάκια σηκωθείτε, τρίτο κάνε κάμψεις. Τα παράθυρα να αναβοσβήνουν με μανία και γω να προσπαθώ από τη μια να αποφύγω την επιληψία και από την άλλη να απαντήσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο καθένα, μιλώντας παράλληλα στο τηλέφωνο για αμφίπακτες δοκούς και κινητές πακτώσεις. Το ένα ήταν το πιο ενδιαφέρον οπότε και αφοσοιώθηκα.

Παρακολουθήσαμε και Υπέροχα Πλάσματα μαζί, μιλούσαμε χωρίς κενά (κάτι σπάνιο) και κάτι μου λέει πως παίζει να 'ναι κανα φρικτό τερατόμορφο πλάσμα το ίδιο, μιας και φωτό δεν είχε (εκτός από μία με "φούμο" στα μάτια - προϊόν MS Paint) γιατί εγώ έχω και την αυτογκαντεμίαση. Βέβαια καθόλου δε με πτόησε, γιατί όταν είσαι στα πρόθυρα βουτιάς Ζαχόπουλου οι μουρλοεικόνες διαδέχονται η μία την άλλη, αντιθέτως έπλασα και όλο το λαβ στόρι ως το Σεπτέμβρη που γονυπετής θα με παρακαλάει να μη φύγω, μέχρι που όταν χώθηκα επιτέλους στο κρεβάτι γύρισα στο πλάι και μ' αγκάλιαζα με το αριστερό μου χέρι, ύστερα έκανα πως ξυπνούσα και γυρνούσα απ' την άλλη, τάχα μου να κοιταχτούμε. Εγώ και το αριστερό μου χέρι. Και όχι Neverlandean! Είμαι δεξιόχειρας! (Και άλλωστε τα TENGA που παρήγγειλα ακόμη δεν έφτασαν στην πόρτα μου).

Πάω να τελειώσω την εργασία με την οποία ασχολούμαι από πρωινό Μενεγάκης κι έπειτα. Η Άσση τουλάχιστον δικαιολογεί τη σπαρίλα μου (λέξη που έμαθα από τη Ζ. πριν καμιά βδομάδα) γιατί είναι λέει ανάδρομος ο Άρης (ο πλανήτης της δράσης) στους Διδύμους τι περιμένεις! Φεύγει όμως ο Ποσειδώνας από πάνω μας στα τσακίδια! Μόνο μια απορία: Για ποιο λόγο πρέπει να μας νοιάζει ποιος έδωσε ένα πορνοDVD σε μια εφημερίδα και στην κυβέρνηση και έχουνε μπλέξει όλοι τα μπούτια τους (μέχρι κι ο Χιος που όχι μπούτι ούτε νύχι δε θα έμπλεκα μαζί του που τα τρωω κι όλας); Ειδικά όταν ο πρωταγωνιστής μοιάζει με θαλάσσιο ελέφαντα! Περαστικά του πάντως, μπας και δούμε κανά φως στο τούνελ. Και σε μένα περαστικά (όλα τα μαθήματα!) 096.

Tuesday, January 22, 2008

Kabamaru Karaoke

Opening:

Μου διεγείρει την καρδιά, ένα ερωτευμένο κορίτσι είναι σαν τσίρκο.

Αχ Χαγιάτε τι όμορφος που είσαι! Και οι 2 τους όταν είναι ντυμένοι νίντζα είναι sexy! Θα ντυθώ και ΓΩ τις απόκριες! Πάει και τελείωσε. Θα κρύβει και το φακιόλι τη φαλάκρα!

Ending:

Μάλλον την πάτησα μαζί σου, αλλά είμαι χαμένη. (και γαμώ τις μεταφράσεις!!!)

Πού τα θυμήθηκα βραδυάτικα! Και τάχα μου προσπαθώ να διαβάσω ο μαλάκας...

Saturday, January 19, 2008

Το πολύ το τάκα-τάκα...

Η Δ. πέταξε όλο χαρά: "Έλα βγάλτη μου έξω, πιάστη μου ρεεε, τίναξέ τη μου για να την παίξω!" (τη χελώνα, η οποία από το πολύ το ταρακούνημα για να φύγουν τα νερά ακόμη ζαλισμένη θα 'ναι). Μήπως και ΣΥ βαριέσαι αφάνταστα και θέλεις να την παίξεις; Δε θέλεις να δεις κανέναν, είσαι αγαμήτου (καλή ώρα), φαν της τεχνολογίας και έχεις $16 για πέταμα (στην κυριολεξία); Ο oni έκανε ένα ταξίδι αστραπή στη χώρα του ανατέλλοντος Ηλίου και σου έχει τη λύση!

Τα μαλακοκυπελλάκια! Αντιστοιχούν σε 5 διαφορετικές στάσεις για να διαλέξεις αυτό που σου ταιριάζει καλύτερα! Έχουν και πιασάρικα ονόματα. Πρόσεξε: Το βαθύ λαρύγγι, Ο μαλακός σωλήνας, Το στριφογυριστό κεφάλι, Το μαξιλάρι αέρα και το πιο πουτανιάρικο Διπλή Τρύπα!



Εδώ σας παρουσιάζω το βαθύ λαρύγγι, του οποίου ο μηχανισμός εκτός από δόνηση, προσφέρει και την πρωτοπορία ενός slurping sound! Πάντως με όλα αυτά εκεί μέσα εγώ ούτε το δάχτυλό μου δε θα 'βαζα. Κι αν μου το φάει;

Σε λιγότερο από ένα μήνα όμως έχουμε την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ποια ευφυέστερη λύση υπάρχει από το να χωρίσεις με το άλλο σου μισό με την ατάκα: "Ορίστε μωρό μου, θα σου χρειαστεί, τώρα που δε θα 'μαστε οι δυό μαζί"; (Πάλι έκανα ρίμα ο ποιητής!).

Υ.Γ. Η εταιρεία TENGA που τα κατασκευάζει προειδοποιεί: Είναι όλα τους μιας χρήσης. Μια κι έξω! Μαλακία;



Wednesday, January 16, 2008

Get The Glass

Το FWA (Favourite Website Awards) έδωσε το βραβείο για το 2007 στο "διαδικτυακό επιτραπέζιο για έναν παίκτη" site της διαφημιστικής καμπάνιας Got Milk?.

Η οικογένεια Adachi ζει κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, χωρίς γάλα, πράγμα που έκανε τα μέλη της να στραφούν στο έγκλημα. Σεσημασμένοι πια, η μόνη τους σωτηρία είναι να κάνουν δικό τους το "The Glass", με την αστυνομία να τους ακολουθεί ένα βήμα πίσω. Προσπαθήστε να αποφύγετε τις θέσεις "misfortune", να νικήσετε στα mini games και να μην καταλήξετε στο Milkatraz μέχρι τον τελικό σας στόχο στο Ft. Fridge!

Κλικάρετε πάνω στην εικόνα για να παίξετε και σεις!
Καλή διασκέδαση!

Kudos στον paskalip που μου το έδειξε!

Tuesday, January 15, 2008

Ταξιδιάρικα πουλιά

Είμαι ο τύπος που δε βγαίνει έξω. Μπορεί και να μη μου αρέσει. Ως μονόχνωτος, μαμούχαλος, βαριεστημένος παππούς απ' τα 24, περνάω πολλές φορές καλύτερα μέσα ή σε καφέ και σινεμά. Το καλό είναι ότι και οι περισσότεροί μου φίλοι είναι στο ίδιο μήκος κύματος. (Τρέξτε να μας γηροκομήσετε!) Που και που όμως υπάρχουν εκλάμψεις εναλλακτικής διασκέδασης. Όπως την Κυριακή, που αποφασίσαμε να πάμε στον Παλαιό Παντελεήμονα για φαγητό.

Στο μυαλό μου η εικόνα της εκδρομής μας αυτής ήταν η εξής: Μέσα σε ένα αυτοκίνητο όλοι οι φίλοι, έξω απ' τα παράθυρα τα δέντρα, τα πουλιά και οι αγελάδες να γίνονται καρουζέλ, άντε να 'χουμε περάσει 2 ρυάκια, μια γούρνα και κανά δάσος ώσπου το αυτοκίνητο κάποτε έρχεται σε στάση. Και γω ο φαντασμένος ξεδιπλώνω το δίμετρο πόδι μου στο πλακόστρωτο, τεντώνομαι, μπαίνουμε σε γραφική ταβέρνα με ρουστίκ διάκοσμο, χλαπακιάζουμε, βγάζουμε και μια φωτό και πάλι πίσω. Οι οδηγίες από τον διοργανωτή, οδηγό και αρχηγό ήταν σαφείς: "Ντυθείτε καλά θα κάνει κρύο".

Γάντια εγώ δεν έχω παρά μόνο ένα ζευγάρι (που δεν ταίριαζε), έβαλα όμως το ωραιότατο νέο πουλόβερ που αγόρασα (από εκποίηση μαγαζιού στο κέντρο όπου με 115 ευρώ πήρα σακάκι, 2 πουλόβερ και 1 μπλούζα όλα μάρκες!), μου προκάλεσα και στιγμιαίο πνιγμό απ' το δέσιμο του κασκόλ και περίμενα. Είχα ξυπνήσει απ' τις 8 γιατί το κέντρο επιχειρήσεων βρισκόταν στην άλλη άκρη της πόλης και θα πηγαίναμε ως εκεί με το little engine that could αυτοκινητάκι της Ζ. Ξυρίστηκα κι όλας μην είμαι σαν το άγριο ζώο στη ζούγκλα, να 'μαι φρεσκαδούρα για τον καθαρό αέρα!

Επειδή συνηθίζω να ακούω τα μισά από όλα όσα λέγονται μπροστά μου, χαμένος σε σκέψεις, δεν είχα ιδέα πως θα βγαίναμε να κυλιστούμε και σαν τα γουρούνια στις λάσπες (που εμένα με πήραν ξώφαλτσα ευτυχώς καθώς το παντελόνι μου τριβόταν κάθε φορά που μπαινόβγαινα στο αυτοκίνητο που ήταν σα να 'χε πέσει σε βούρκο) για να κάνει ο άρχοντας "εργασία" για τη σχολή. Κατέληξα να φωτογραφίζω κάθε γραφικό κούτσουρο, αποκαΐδι και χαμώσπιτο έβρισκα με ζέση φωτογράφου, όσο ο άλλος αντέγραφε τα θρυλικά ενσταντανέ μου και έβγαζε και κάτι τραγικές ξύλινες ταμπέλες.



Την ώρα που ήμασταν μέσα στο αμάξι εγώ τσίριζα κατά διαστήματα αντιδρώντας στην οδηγική συμπεριφορά του, λόγω λακουβών, κοτρονών και λασπών και έξω απ' αυτό δώστου ν' ανεβαίνω με λάθος παπούτσια στα κακοτράχαλα τα βουνά με το σουραύλι και το ζουρνά. Δεν είμαι άνθρωπος της φύσης αλλά τα Σκοτεινά (ή Μόρνα) εγώ περίμενα να είναι κάτι το πιο ενδιαφέρον. Το εγκαταλελειμένο χωριό πάνω στο βουνό και τα σχετικά μου έκαναν σε ταινία τρόμου. Ο μόνος τρόμος ήταν μη σου πέσει η σάπια οροφή στο κεφάλι καθώς βγάζεις την καλλιτεχνική φωτό από κάτω. Ούτε ένα φάντασμα, ένας μύθος, ένας θρύλος, ΚΑΤΙ!; Και στη Λεπτοκαρυά δε με πήγανε που ήθελα και ήταν και κοντά. Εκεί αφήνεις λέει το αυτοκίνητο στη νεκρά και αρχίζει να ανεβαίνει την ανηφόρα μόνο του όπως γίνεται και στην Πεντέλη. Θα το τραβούσα και βίντεο και θα σας το έδειχνα.

Επισκεφτήκαμε κι ένα ξεχασμένο απ' το Θεό εργοστάσιο ξυλείας με κάτι ακόμη πιο ξεχασμένα έγγραφα του '50 μέσα, εγώ να συνεχίζω να τιγκάρω την ψηφιακή με δήθεν αρτιστίκ πλάνα που το 90% βγήκαν θολά και κουνημένα, φταίει το Πάρκινσον. Έπεφταν και οι σοβάδες όσο μιλούσα με τη λεπτεπίλεπτη φωνούλα μου. Επιτέλους φτάσαμε και στον Παντελεήμονα, είδαμε και το Νέο και τον Παλιό, τραγούδησα το "A whole new world" από το Aladdin με μεγάλη επιτυχία (άκουγα τα γέλια απ' την άλλη πλευρά του χωριού) πήρα το αγριογούρουνο στιφάδο μου, έφαγα και 2 παντσέτες της Δ (γιατί μόνο κόκκαλο είχε το δικό μου) και στάνιαρα.

Στην επιστροφή ήθελαν να πάμε - άκου ιδέες! - στα Πριόνια πάνω στον Όλυμπο για καφέ, ευτυχώς κοιμήθηκα στη διαδρομή (μέχρι τα φλας τους να με ξυπνήσουν και να κλείσω το ανοιχτό μου στόμα) και ακόμη πιο ευτυχώς κατεβήκαμε σώοι από κει (που ήταν πραγματικά τρομακτικά για διάφορους λόγους), μιας και ήταν κλειστά τα πάντα και τα πριόνια κατεβασμένα και στις θέσεις τους να μπλοκάρουν τα οχήματα. Δώδεκα ώρες στους δρόμους δεν είναι και λίγο. Την επόμενη φορά θα ξέρω να μη βάλω τα Vans και να βάλω καμιά φόρμα επίτηδες γιατί δεν τις φοράω που δεν τις φοράω, μη λερώνω τζάμπα τα τζην μου! Να ξαναπάμε κάπου Π! (Αλλά μετά την εξεταστική, όπως είναι πασιφανές διαβάζω σκληρά!).

Υ.Γ. Αν κανείς το διάβασε όλο αυτό κερνάω καφέ.

Monday, January 14, 2008

My life's OST

Download: part 1 | part 2

Opening credits

The Cardigans - And Then You Kissed Me II

Waking up
και καθισιό στο PC
YUI - Winter Hot Music

Average day
Massive Attack - Silent Spring

First date
Travis - Love Will Come Through

Falling in love
Sugababes - Too Lost In You

Love scene
Juliette & The Licks - Hot Kiss

Fight scene
Keane - A Bad Dream

Breaking up
The Cinematics - Break

Getting back together
Mirah - La Familia (Remix by Guy Sigsworth)

Secret love
η αρχή της παράνοιας
Skunk Anansie - Secretly

Life's okay
κοροϊδεύοντας τον εαυτό μου
The Feeling - Strange

Mental breakdown
ο oni σε παράκρουση
Cat Power - The Greatest

Driving
χωρίς να τουμπάρω!
Groove Armada - Song 4 Mutya (Out of Control)

Learning a lesson
στο τηλέφωνο με φίλες για τα παρανοϊκά
Tiger Lou - Oh Horatio

Deep thought
όπου ο oni στίβει το κεφάλι του
Butterfly Boucher - A Bitter Song

Flashback
The Decemberists - The Perfect Crime #2

Partying
παίζοντάς το rock-indie τυπάκι στο London
Kent - Musik Non Stop

Happy dance
απαραίτητο πέρασμα απ' το dada για μούρη
Bootyluv - Boogie 2Nite (Seamus Haji Big Love Remix)

Regreting
Emily Haines & The Soft Skeleton - Doctor Blind

Long night alone
Iron & Wine - Cinder and Smoke

Death scene
θα το παίζω στην κηδεία μου
Jem - 24

Closing credits
γιατί τόσο καλή ταινία σημαίνει την αρχή μιας τριλογίας (τουλάχιστον!)
Maria Taylor - A Good Start

Χίλια ευχαριστώ στον cookie για την πρόσκληση-πρόκληση και άλλα τόσα στον neverlandean για τη βοήθειά του κ το εξώφυλλο!

Υ.Γ. Λατρεύω τα onion rings!

Monday, January 07, 2008

Μια τρελή, τρελή οικογένεια...

Τα Χριστούγεννα ήταν αφορμή να μαζευτεί το άγνωστο σόι του πατρός all together now, για να γιορτάσουμε εκτός απ' αυτά και τρία απανωτά γενέθλια και έναν "επαναπατρισμό". Αυτός ο τελευταίος, θείος εξ Αμερικής (κόβω και το κεφάλι μου πως είναι γκει, έχει κάνει και λευκό γάμο εκεί πέρα για να πάρει την υπηκοότητα - πουστιά!;) ρωτούσε διάφορα τη γιαγιά, και μένα το αυτί μου 10 έπιανε και άλλα τόσα σημείωναν τα κρινοδάχτυλά μου στο κινητό.

Μ' είχε πιάσει και η όρεξη να μάθω πούθε κρατάει η σκούφια μου, γιατί το μόνο που ήξερα ήταν πως έχουμε σχέση με την Κέρκυρα. Συνειδητοποιώ μετά λύπης μου πως ενώ όλοι οι άντρες πάππου προς πάππου είχανε κάνει κάτι το σημαντικό στη ζωή τους, (ένας μάλιστα έχτισε ολόκληρο καμπαναριό κάπου στας Σέρρας που φέρει περίτρανα το μεγαλειώδες μας επώνυμο, ενώ άλλος είχε ξενοδοχείο κλασάτο όχι αστεία), οι γυναίκες ήταν άλλου παπά ευαγγέλιο. Αν προσθέσω στους χρείοντες ζουρλομανδύα και την πλευρά της μάνας μου, η λίστα γεμίζει πτέρυγα τρελοκομείου ανετότατα.

Στις λάιτ περιπτώσεις έχουμε 2 γιαγιάδες με Αλτσχάιμερ. Προχωρώντας στα πιο βαρειά, έχουμε την πρήχτρα-σχιζοφρενή-περήφανη για το γιο της-μάνα, με 2 κυρίες να συναγωνίζονται για τη δεύτερη θέση. Τη γλυκύτατη θεία-παραμυθού (που δεν έχει λεφτά αλλά λείπει τώρα κοντά μήνα στην Αγγλία - οδηγίες ψυχιάτρου/κομπογιαννίτισσας - για "να ηρεμήσει") και μια Μ, ας την πούμε Μαρία που είναι και η κουτσή. Ετούτη, περίμενε να την παντρευτεί ο Αγά-Χαν, σε κανέναν άλλον δεν το δινε, το χε ταμένο φαίνεται, αυτός, ή στρατηγός. Μόνο. Ή ήταν κόρη στρατηγού και επέμενε στα μεγαλεία; Δε θυμάμαι - με γελούν κι οι σημειώσεις μου.

Στην κορυφή που μελλοντικά θα καταλάβω εγώ, στρογγυλοκάθεται η συγχωρεμένη Σ. Προ-προ-γιαγιά. Επάγγελμα: Καπελού! Το γένος Χατζηνικολάου, αλλά μάλλον όχι του γνωστού, κρίμα να μην έχω λίγη χλίδα στο αίμα γαμώτο. Κυκλοφορούσε με το ευρωπαικό "τινίκ" φόρεμά της από Βρυξέλλες και τρίζανε τα καλντερίμια του χωριού (ή να 'τανε τα τριζόνια της εποχής στα δέντρα;). Και τι κατάλαβε η καημένη; Κατέληξε να ανεβαίνει στις σκεπές και να ντύνεται νυφούλα, αγκαλιάζοντας τον άντρα της, την καμινάδα!

Δεν είναι ν' απορείς πώς βγήκα έτσι.

Sunday, January 06, 2008

Man 2 Man

ή πού να πιάσετε δουλειά γιατί έχετε χρέη, γυναίκα και παιδί και καμία στον ήλιο μοίρα.



Μπορείς και ΣΥ φίλε άνεργε να βγάλεις μεροκάματο φτάνει να κάνεις τα νούμερα (κυριολεκτικά και μεταφορικά) να ανέβουν και τα τηλέφωνα να πάρουν φωτιά! Τι κι αν ο ερεθισμένος κυριούλης στο ακουστικό θέλει να σου κάνει ανεκδιήγητα πράγματα! Εγώ το 'χω κάνει και στο τζαμπαντάν βέβαια αλλά μετά πέθανα από ντροπή (και αναγεννήθηκα από τις στάχτες μου). Καλός μαλάκας ήμουν. Τώρα θα 'χα βγάλει τα λεφτά του μεταπτυχιακού!

Ευχαριστώ τον Τάσο που το ανακάλυψε! Απίστευτο γέλιο! ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: Οι διάλογοι δεν είναι για μικρά παιδιά, αλλά είναι όλα τα λεφτά (λουλούδια).

Saturday, January 05, 2008

Tune of the week #56



Killians - When Will I Ever Get Home

Ένα από τα τραγούδια που ακούω και στην αρχή δε μου λένε τίποτα μα στη συνέχεια δε σταματάω να ξαναπαίζω στο iTunes. (Φταίει το "γρέζι" - το γρέζι της φωνής των Γερμαναράδων Killians). Μόνο να ήξερα τον τρόπο να μετράει τα τραγούδια που είναι στο repeat το audioscrobbler και να μη χρειάζεται να ξεκινάω κάποιο άλλο και να το βάζω μετά για να το καταμετρήσει...

Weekend Wall 61

Από το manga Bleach. Αφιερωμένο σ' όσους ασχολούνται με πολεμικές τέχνες, kickboxing και πάνε γυμναστήριο. Χαρά στο κουράγιο σας!

Japanese word of the week #35

Yawns and moans of unbearable inactivity...

退屈

TAI-KUTSU

Meaning: boredom

... if only something interesting would happen today...

Friday, January 04, 2008

Cursor survival game

Κάντε κλικ πάνω στην εικόνα για να παίξετε Cursor*10!

Χρησιμοποιήστε τον κέρσορα για να κλικάρετε διάφορα στην πίστα. Στόχος είναι να ανέβετε τις σκάλες ως το επίπεδο 16. Δε λέω τίποτα παραπάνω γιατί η διασκέδαση σ' αυτό το παιχνίδι είναι να βρείτε τι ακριβώς πρέπει να κάνετε. Κάθε κέρσορας έχει ορισμένα δευτερόλεπτα "ζωής" και στο σύνολο είναι 10. Θα προλάβετε μπορέσετε να φτάσετε στο τέρμα;

LinkWithin

Blog Widget by LinkWithin