Thursday, May 29, 2008

Ηλίαση ή Εελίασεε


Κάθομαι μπροστά στο PC τα μάτια μου τσούζουν κ η φαλάκρα μου πάλλεται με ένα έντονο κόκκινο χρώμα και στους ρυθμούς της καρδιάς μου. Τάπα-τάπα, τάπα-τάπα θα μου φύγει το κλαπέτο, νομίζω θα εκραγεί για πρώτη φορά το κεφάλι μου να ξεχυθεί ετούτος ο χιουμόνγκους μπρέιν μου, το λέει και το Biggest Brain στο Facebook πόσο μεγάλο τον έχω (τον εγκέφαλο για τα άλλα δε διατίθεμαι να αποκαλύψω πληροφορίες).

Φταίνε άραγε οι νέες γνώσεις που εγκλωβίστηκαν στην κουρούπα μου; Το ήξερες εσύ πως τα πρόβατα στα αρχαία ελληνικά βέλαζαν βη, βη (όχι τη Μαστραλέξη);; Μάλιστα, διότι η βουκολική πηγή το λέει πεντακάθαρα πως το β ετότενες εδιαβαζούτανο ωσάν "μπ" πως λέμε Μπάμπης ο φλου και το η σαν δύο έψιλον στη σειρά, αυτό που κάνουν οι δημοσιογράφοι όταν κομπιάζουν. Η Ζ. μου πε πως αυτή ήταν η Ερασμιακή διάλεκτος, αλλά εγώ Εράσμους δεν έχω πάει (όχι δηλαδή αν έκανα -πότε- θα τέλειωνα τη σχολή;;;). Και θα πω ΟΧΙ στην απλοποίηση της νέας Ελληνικής, πόσο άλλο μπαστάρδεμα;

Όλες αυτές οι ασυναρτησίες οφείλονται στο πρώτο μπάνιο/κάψιμο, ωραιότατη παραλία το Σάνι, να την προτιμάτε έπαθα απανωτά νταμπλας απ' όσα αντίκριζα. Μα τι στο καλό κανείς δε δούλευε/διάβαζε σήμερα; Και πόσο φιτ έχουν γίνει πια όλοι;; Εγώ Κύριος Καβούρης νο.2 έγινα μόνο αλλά δικό μου μπέργκερ-τζόιντ σαν κι αυτόν απ' τον Μπομπ Σφουγgayράκη Τετραγωνοπαντελόνη (υπάρχει;;;) εν έχω. Ακόμη.

Υπάρχουν φαλακροί με διεθνή καριέρα; Αν το παίζω Καπουτσίνος μοναχός; Η Ε. το λέει ΚαπουΚίνος. Θα 'ναι αυτοί που μονάζουν στο Πεκίνο. International! Ή Εβραίος θα μου πήγαινε που βάζουν αυτό το καπελάκι ακριβώς εκεί. Τα ποστίς είν' τρε μπανάλ και μοιάζουν fake. Η Θεία θέλει να με στείλει πάλι στη κομπογιανίτισσα γιατρό που "βγάζει μαλλιά" (απ' το τσεπάκι της και τα κολλάει με UHU?). Ουί ουί καημός που με βρήκε.

Υ.Γ. Πληρώνω όσο όσο να μου κάνετε τη διπλωματική. Δε θέλω να τη βλέπω...

Tune of the week #62: Homage to neverlandean


Katy Perry - I Kissed A Girl

Άλλοι στον Καβάφη, άλλοι στο διάσημο μουσικό blogger. Με αυτό το τραγούδι απλά τα σπασε η Katy Perry. Και οι στίχοι της είναι τόσο προχώ και θεόκουλοι αλλά προσεγμένοι που τη γουστάρω τρελά. I may even kiss a girl. Είναι της μόδας τελευταία *γκουχ γκουχ*



Saturday, May 24, 2008

Tune of the week #61: ESC 2008 edition

Δεν ξέρω τι θα κάνουν οι ξένοι και πού θα βρεθεί η Καλομοίρα, εγώ απόψε ψηφίζω Τουρκία...


Mor ve Ötesi - Deli

Άλλωστε τα Τούρκικα βρίσκονται στην ίδια γλωσσική οικογένεια με τα πολυαγαπημένα Ιαπωνικά και Κορεάτικα, είναι ουραλοαλταϊκές γλώσσες, οπότε πρέπει να τα υποστηρίζω. Και οι Mor ve Ötesi (που σημαίνει Purple and Beyond) είναι alternative-rock συγκρότημα απ' τη γείτονο χώρα και γω κάνω κρα για τέτοια. Πόσο μάλλον όταν ο τίτλος του τραγουδιού με εκφράζει απόλυτα: Deli = Insane... Σόρρυ Νορβηγία, ήσουν η δεύτερη επιλογή μου και δεν έχω και μονάδες...

Το κλιπ είναι σκιαχτικό και οι φάτσες των "αγαλμάτων" ακόμη περισσότερο. Προσκυνώ στίχο (μπες να τον διαβάσεις είναι και στ' Αγγλικά). Αλλάχ Αλλάχ!



Tuesday, May 20, 2008

Thought #91: And then it hit me...


- Get off the bus.
- I can't.
- Why not.
- Because... because it doesn't hurt here. I don't want to be in pain, I don't want to be miserable.... and I don't want him to hate me.
- Well, you can't always get what you want.

House, S04E16, Wilson's Heart

It takes the pain of a wreck. And realization hits home...


Friday, May 16, 2008

Tune of the week #60


Guillemots - Kriss Kross

Από το καινούριο τους άλμπουμ, Red.

When the moon's in the sky I like it
When the moon's in the sky we like it
It's not gonna give us bad advice
So go and dance with your thunder and lightning
Where the paradise birds are fighting
Let's shake things up a bit tonight

Are you coming out tonight?
Are you coming out tonight?
Cos we're going out tonight
And we won't be cattle on your farm tonight

Ask yourself why
Come on, ask your man why
Cos you're ugly and you lie
And you kriss kross kriss kross
It's a lie
So bye bye bye bye bye bye

Are you coming out tonight?
Well come out with us tonight
Cos there's wrong and there is right
And we know which one we are tonight

Ah don't start crying now
Don't go crying now
Cos the moon is gonna dance for us tonight
Don't go dying now
You're not dying now
And the sky is just not close to us tonight

And as for you, friend
High in your high home
Watching us all falling down like rain
I hope you're happy
Feel really holy
Cos your godliness has taken every single thing I loved on earth tonight

Oh I won't let you leave me
You're all I've got, believe me
Stay
Don't close your eyes
Nobody really dies
They all just end up in the sky
So far away

(Αν σας άρεσε κάντε κλικ στο εξώφυλλο)

Thursday, May 15, 2008

Ποτέ δε σκίτσαρα καλά ανθρώπους...

Ευχαριστώ τον Strahd που μου έδωσε αφορμή να ζωγραφίσω ξανά μετά από 6 ολόκληρα χρόνια. Το "αυτόγραφό μου" για το http://autographcollectors.blogspot.com/...




Monday, May 12, 2008

Thought #90: The market


Άνοιξα τα μάτια μου και ένοιωσα κάτι που ήθελε να ειπωθεί. Μα δε χωράς σ' ένα κουτί. Ούτε εσύ, ούτε κι η ιστορία σου, σ' ένα κουτί σαν κι αυτό που επέλεξε εκείνη.

Το περιτύλιγμά του ήταν πραγματικά πολύ όμορφο, το χαρτί γυαλιστερό, το σχέδιο πάνω παρέπεμπε σε κάτι το αριστοκρατικό και ήταν στο χρώμα που αγαπούσε. Όταν το άνοιξε δεν ένοιωσε να απειλείται μιας και στον πόλεμο θα πήγαινε με όπλο ένα μολύβι, μα θα το γνώριζε αν ακολουθούσε πιστά τις συμβουλές μας. Ή πάλι αν άκουγε την ειδικό επί του θέματος. Μα στην ανάγκη αν της σωνόταν το μελάνι θα είχε πάλι επιλογή. Όπως απέρριψε μια προσφορά και δεν της δώθηκε μια άλλη.

Στο δικό μου κουτί αναρωτιέμαι ποιος θα είναι. Και τι έκπληξη θα κρύβει μόλις ανοιχτεί και εκείνο το δεύτερο περιτύλιγμα. Είναι η τύχη ορισμένων, να στήνονται μεγάλα παζάρια προς τιμήν τους, οι κουρτίνες και τα κουτιά να παρελαύνουν μπροστά τους. Οι κρυμμένοι πόθοι. Και ύστερα είναι και οι προσφορές, η απροκάλυπτη επιθυμία. Μπορεί να ζω στο δικό μου κουτί χωρίς να το ξέρω, να μη μπορώ να δω, γιατί και να το τρυπήσω, δε βλέπω απ' έξω τίποτα.

Η αλυσίδα είναι από την παραγωγή στην κατανάλωση, στην επαναδημιουργία και ξανά στη ζήτηση. Νοιώθω να στέκομαι στην άκρη, η μορφή μου ένα σάπιο λεμόνι και μέσα το άγνωστο. Κατρακυλώντας μαζί με τα φρέσκα, ελπίζω ένα χέρι να κάνει το λάθος και να με βάλει στη σακούλα. Το ίδιο λάθος όμως δε θα γίνει δυο φορές. Μόλις φτάσουμε στο σπίτι θα βρεθώ στα σκουπίδια.

Thursday, May 01, 2008

Thought #89: Blood loss


Νόμιζα πως οι βρυκόλακες δεν έχουν είδωλο στους καθρέφτες. Στη ζωή; Στη ζωή είδωλο δε νομίζω να έχεις. Στους καθρέφτες όμως μπορείς και αυτοθαυμάζεσαι.

[...] πως δε τολμούν να βγουν στο φως της μέρας. Κι όμως, το έλουζε το σώμα σου ο ήλιος και δεν έγινες ποτέ σου σκόνη.

[...] πως δε μπορούν να περάσουν μέσα από τρεχούμενο νερό. Μα σ' έχω δει, το κορμί σου όλο βουτηγμένο στο αλάτι της θάλασσας, τα κύμματα να σκάνε στην ακτή κι εσύ να χαίρεσαι.

[...] πως τους σταματάει ένα παλούκι στην καρδιά. Δεν έχεις φάει αρκετά χαστούκια στην πορεία σου; Αυτά δε σε πληγώνουνε βαθειά; Γιατί δεν καταστράφηκες;

[...] πως φοβούνται τους σταυρούς - αλλά εσύ δεν έκανες Ανάσταση και φέτος;

Δεν το πίστευα πάντα. Άρχισα να το πιστεύω. Αλλά όσα ήξερα μάλλον δεν ισχύουν. Όσο το αίμα μου έτρεχε μέσα απ' τις φλέβες μου να αναβλύσει απ' το λαιμό μου, ήμουν σίγουρος πως ήταν τα δικά σου μάτια αυτά που με κοιτούσαν καθώς τα δικά μου θόλωναν. Η δική σου γλώσσα που γευόταν σταγόνες της ζωής μου από μυτερούς κυνόδοντες. Μα δεν είσαι βρυκόλακας. Και τότε ποιος ήταν αυτός που σχεδίασε το περίγραμμά μου με μια κιμωλία; Ίσως τελικά μέσα στη σύγχιση να έμπλεξα τα τέρατα...

LinkWithin

Blog Widget by LinkWithin