Thursday, July 07, 2011

Σκίζω από εξυπνάδα

Όπως θα παρατηρήσατε, ή και όχι, γιατί το συγκεκριμένο μπλογκ έχει αραχνιάσει, πλέον στις περίπου 500+ αναρτήσεις μου, δεν υπάρχει σχεδόν καμία εικόνα. Κι αυτό γιατί αποφάσισα να φτιάξω google+ και ανακάλυψα ένα μικρό φάκελο ονόματι "picasa" και... τον έσβησα. Δεν ήξερα πως σβήνοντας ένα φάκελο σε μία υπηρεσία, χάνονται τα αρχεία του από όλες. Και για μένα οι εικόνες είναι όσο χίλιες λέξεις, είμαι και ασιατόφιλος κι αυτό είναι κινέζικο γνωμικό. Και πάντα τις ταιριάζω με αυτό που γράφω. Δε γίνεται να μην υπάρχουν. Οπότε πάλι θα προσπαθήσω να τις ανεβάσω μία-μία. Θα πάρει χρόνο. Αλλά δε θα το κάνω εδώ.

Αν ακόμη μπαίνεις φίλε follower και με διαβάζεις, ενίοτε γράφω ναι ναι είναι αλήθεια, καλά θα κάνεις να έρθεις στο καινούριο μου σπίτι:

http://onizuka83.wordpress.com/

και για όσους προτιμούν τα feeds, το feed του είναι:

http://onizuka83.wordpress.com/?feed=rss

Ευχαριστώ για την κατανόηση! :)

Υ.Γ. Δεν έχω καν άβαταρ εδώ πλέον! Είμαι τραγικός Τ_Τ
Έστω, avatar απεκαταστάθη! Μη με πούνε και άσχετο!

Thursday, December 23, 2010

Moving...

Moving on up!


Όσοι επιθυμείτε να διαβάζετε τις ιστορίες μου (όποτε παθαίνω αναλαμπές και μου έρχεται οίστρος ή πέφτω σε μαύρη κατάθλιψη και θέλω να ξεφύγω), μπορείτε να με ακολουθήσετε στο:

room for thoughts @ wordpress: http://onizuka83.wordpress.com/

blogger, thanks για όλα αυτά τα χρόνια.

Η μετάβαση είναι άμεση, αλλά δώστε λίγο καιρό για το σουλούπωμα του νέου host. Προσπαθώ και γω να το μάθω.

Υ.Γ. Ξέρω πόσο αγχώνεστε (χαχα), αλλά όλα τα posts του blogger -υποτίθεται- έχουνε μεταφερθεί αυτούσια στο wordpress. Οπότε, no worries!

Terrible love


Όλο αυτό ξεκίνησε από ένα ψέμα. Το ένα έγινε πολλά, τόσα πολλά και τόσο εύκολα ειπωμένα που πλέον τον κοιτούσε μαγεμένη. Οι μάχες που έζησε, οι δαίμονες που πολέμησε, ο αιώνιός του αντίπαλος. Ιστορίες που αν άλλος τις αφηγούνταν θα γελούσε και θα συνέχιζε το δρόμο της. Κι όμως. Αυτός είχε κάτι το ξεχωριστό. Κι αυτή κοντοστάθηκε και κάθισε ν'ακούσει.

Monday, December 20, 2010

1 - England


The National - High Violet


--------

Τον πατέρα μου τον υποδέχτηκα σκεπτική. Ένοιωθα άβολα στη θέα του, ενός αγνώστου που εισέβαλλε στο χώρο μου. Αλλά μετά τις τόσες συζητήσεις, ήξερα τα πάντα για εκείνον. Είχα προσπαθήσει πολλές φορές να εγκαταλείψω το σπίτι όπου γεννήθηκα, μα κάτι με κρατούσε εκεί. Ίσως η υπόσχεση που έδωσα σε κείνη, πως θα τον περίμενα όταν η ίδια πια θα είχε φύγει απ' τη ζωή. Είπε πως μ' αναγνώρισε απ' την καρδιά μου. Πως μοιραζόμασταν την ίδια. Αυτός κι εγώ. Κι εκείνη. Τρόμαξα τόσο που ξέσπασα.

Θυμήθηκα τα σωθικά της να την κατατρώνε, μαύρο ποτάμι να τρέχει το υγρό στις φλέβες της και να χτυπάει σαν τρελή η μολυσμένη του καρδιά, ώσπου ν' αφήσει την τελευταία της πνοή. Όταν του μίλησα όμως για τη μητέρα μου κατάλαβα. Τον είδα να γερνάει μέσα σε λίγα λεπτά της ώρας, μπροστά στα μάτια μου. Και δεν το πίστευα. Μου είπε να μη φοβάμαι, να φανώ δυνατή όπως κι εκείνος. Πώς ήταν πια ευτυχισμένος πάλι. Και βούρκωσα.

Κάθισα μαζί του και έμαθα πολλά. Έζησα τα όσα έζησε και έμαθα να τα διηγούμαι. Ώσπου μια μέρα τον έχασα κι εκείνον. Η στενοχώρια μου με έκανε να γράψω τα όσα μου δίδαξε η ιστορία τους. Να μην τα κρατάω μόνο μέσα μου. Και κατάφερα να προχωρήσω. Και άφησα πίσω μου το σπίτι που μεγάλωσα, γιατί δεν ήμουν κομμάτι της δικής του ιστορίας. Σύντομα θα ξεκινούσα τη δική μου.

Θυμάμαι ακόμη την τελευταία του στιγμή. Κάθισε στην πολυθρόνα του σκυφτός και έβαλε το κομμάτι που αγαπούσε εκείνη, κλείνοντας τα μάτια του. Η μουσική πλημμύρισε τον κόσμο τους κι έτσι και πάλι ήτανε μαζί. Αυτός εδώ κι αυτή εκεί.

Και του φάνηκε σα ψέμα.

Sunday, December 19, 2010

2 - Sprawl II (Mountains Beyond Mountains)


Arcade Fire - The Suburbs

Το δωμάτιο βρωμούσε αγάπη. Ήταν άδειο κι όμως η αγάπη είχε ποτίσει τους τέσσερις τοίχους του κι η αποφορά ήταν τόση, που έφερνε σε κάποιον αναγούλα. Γέμιζε κάθε κενό και κάθε πόρο. Εκείνη, απτόητη, άνοιξε την πόρτα διάπλατα και αντίκρισε το τίποτα. Αφού δεν ήτανε μέσα του αυτός, το χαμόγελο έσβησε απ' το πρόσωπό της και έδωσε τη θέση του στη θλίψη. Θα τον περίμενε εκεί και σύντομα δε θα 'ταν μόνη.

Τα χρόνια περνούσαν για τους άλλους, μα όχι για εκείνον, καθώς τοπία διαδέχονταν το ένα τ' άλλο. Στο μακρύ δρόμο που είχε επιλέξει, οι πόλεις έδιναν τη θέση τους σε πεδιάδες και οροσειρές ατέλειωτες, που άλλοι ως τους πρόποδες ακόμη να έφταναν, θα είχαν σταματήσει. Μα ήταν τέτοια η επιμονή του, που τις σκαρφάλωνε με άνεση. Και ήταν τόσες οι δοκιμασίες που περνούσε, που κάποιος θέλησε να του χαρίσει κι άλλο χρόνο να ολοκληρώσει ό,τι ξεκίνησε. Κι από τις πόλεις που διέσχιζε, οι δρόμοι έμοιαζαν οι ίδιοι, μα τα παιδιά, μεγάλοι και οι μεγάλοι, ακόμη μεγαλύτεροι. Κι είπε, στο τέλος της διαδρομής του, αφού είχε φέρει ολόκληρο πλανήτη μία γύρα με τα πόδια, πως ήτανε καιρός να πάει πίσω. Στο σπίτι που τους ζέσταινε και έχτισαν μ' αγάπη. Θα την περίμενε εκεί και σύντομα δε θα 'ταν μόνος.

Saturday, December 18, 2010

3 - Dancing On My Own


Robyn - Body Talk

Η καρδιά που είχε πια στο στήθος έπνιγε το πάθος, μέχρι που το σκότωσε. Η ίδια όμως, παρέμενε άφθαρτη και συνέχιζε τροφή ν' αποζητάει. Μέχρι που γέμισε και χόρτασε και χτύπησε διπλά. Ένα κομμάτι ξένο και δικό της, που ζούσε πλέον μέσα της, σε λίγο θα γεννιόταν. Κι αυτή, ανυποψίαστη, άρχισε πάλι να χορεύει, μόνη ανάμεσα στο πλήθος, φέρνοντας στο μυαλό ξανά την ίδια εικόνα. Αυτός, να τη χαζεύει, όπως τον χάζευε εκείνη σα μιλούσε. Και ήξερε τι έπρεπε να κάνει. Η απόφαση που θα 'παιρνε ήταν η αντίθετη αυτή τη φορά. Θα γύριζε πίσω, κοντά του. Αν η ζωή δεν είχε τα δικά της σχέδια.

Friday, December 17, 2010

4 - Jilted Lovers


The Naked And Famous - Passive Me, Aggressive You

Τα πυροτεχνήματα σταμάτησαν μονάχα όταν ο ήλιος ξαναπήρε τη θέση του ανάμεσα στα σύννεφα. Ο ίδιος ήλιος που έβγαινε και τότε που μαζί υποδέχονταν την κάθε μέρα. Σταδιακά, το κάθε τι φαινότανε μηχανικό κάτω απ' το φως του, σα να πατάει συνεχώς το ίδιο πλήκτρο στον υπολογιστή της περιμένοντας να γράψει κάτι άλλο. Ήταν το αίμα της, το δικό της και όχι το μαύρο το δικό του, που ήταν νέο και ήθελε το κάθε τι καινούριο και διαφορετικό για να κυλήσει με ορμή. Κουράστηκε, βαρέθηκε, βάλτωσε μέσα στη ρουτίνα και τον παράτησε για το κέφι της. Και τότε κατάλαβε το λάθος της, τη χτύπησε κατάμουτρα σαν το χαστούκι που του είχε δώσει εκείνη. Δεν έψαχνε στις λεπτομέρειες. Στη σιωπή. Αφέθηκε και χάθηκε.

Thursday, December 16, 2010

5 - Scream


Kelis - Flesh Tone

Οι εποχές περνούσαν και οι άντρες που μαζί της πλάγιαζαν είχανε πλέον λιγοστέψει. Κι έγιναν ένας κι εκείνος έγινε κανένας. Όταν πια πήρε κι απ' αυτόν τα όσα ήθελε, συνέχισε το δρόμο της, αγέρωχη και μόνη. Ή έτσι νόμιζε. Ώσπου κατάλαβε πως είχε σταματήσει η μουσική. Και οι φωνές, οι ανάσες και τα αγκομαχητά δεν ήταν ότι ήθελε να τη γεμίσει. Το χρώμα της έχασε και πανικόβλητη, βρέθηκε να τρέχει μακριά από τα πάντα. Θέλησε να σιγουρευτεί πως είχε ακόμη τη φωνή της και έβγαλε μία κραυγή που θ' ακουγόταν από όλους και θα έφτανε και στα δικά του αυτιά, αν την ίδια στιγμή δεν άλλαζε ο χρόνος κι ο ουρανός δε γέμιζε με όσα χρώματα και μουσικές είχε ξεχάσει.

LinkWithin

Blog Widget by LinkWithin