Tuesday, May 29, 2007

Thought #53: Δυναμική

Αυτό που μου λείπει. Αυτό που χρειάζομαι. Χαμένος σε ιδιομορφές και ιδιοσυχνότητες, ιδιοπεριόδους... Σεισμικά φορτία τα οποία επέφεραν μετακινήσεις και γω θάφτηκα κάτω από τόνους σιδηροπαγούς σκυροδέματος, όπως αποφαίνεται και το μητρώο μαζών. Προσπαθώ να ακολουθήσω τη θεωρία της ευκαμψίας, αλλά η δυσκαμψία του σώματός μου με εμποδίζει. Είμαι ακόμη δεμένος. Αλλά όχι δεσμευμένος. Καθώς απλώνω το χέρι μου, νοιώθω τους ορόφους να με καταπλακώνουν, μη αφήνοντάς με να αντιδράσω και γω. Με τη σειρά μου. Αναζητούσα το συντελεστή συμμετοχής που θα συμπλήρωνε τον δικό μου, με αποτέλεσμα το 1. Και μέσα στην ησυχία, πριν την απόλυτη ηρεμία, μετά τις δονήσεις, ακούγεται μία φωνή που λέει όλα όσα αισθάνομαι. Τα τραγουδά. Χλευάζοντάς με. Όσο αντέχω και γω θα την ακούω, να επαναλαμβάνει λόγια που αντηχούσαν μέσα μου. Περιοδικά, με φασματικές επιταχύνσεις. Ώσπου να πάψω να υπάρχω, να γίνω ένα με τα συντρίμια και να λάμψω. Δια της απουσίας μου.

Monday, May 28, 2007

Weekend Wall 54

Koi. In unison, there is confusion...

... is it the carp or love you talk about?

Japanese word of the week #29

When spoken out loud...



KOI

Meaning: love

... it may sound fishy, as if it was a lie...

Saturday, May 26, 2007

FFCC: The Crystal Bearers trailer



No release date as of yet, just a "coming soon" notice at the end, but I'm really excited for the first Final Fantasy Crystal Chronicles title coming out for the Wii game console. As far as it goes with the Crystal Chronicles spin-off of the FF series, that never scored high in reviews, though the visuals were of top-notch quality as always. Also coming out from Square-Enix is Ring of Fates for the Nintendo DS, supposedly interconnected with the Crystal Bearers title. The enemies look unique, to me at least who's never played the CC game before, they don't resemble regular FF foes and the main character is not that androgynous this time around. What looks like an action-RPG in the style of Zelda may well amaze or disappoint us, as the fighting system isn't quite clear yet. We 'll just have to wait and see! The trailer was shown during this month's Nintendo summit.

Friday, May 25, 2007

LOST: Season 3 Finale

what I had been struggling for,

what I had been waiting for...

... ever-craving to go back...

Monday, May 21, 2007

Tune of the week #47

Oh, your clever talk
leaves you tongue tied
it's overkill

Kosheen - Overkill

you wanna fix it
with your hands tied
you never will

Saturday, May 19, 2007

Thought #52: Battle for land

The governor of mine will soon, vehemently, try to transform the source of your despise, from a venomous tip to a sweet injection. As aerial waves seduce the flames of my passion, a full out attack will commence. From my side, or the side of one part of mine, as your own duality will counteract. When more fire gets thrown in the whirlwind of trouble, the fight will be decided. If it was in vain or worth the struggle.

Friday, May 18, 2007

In a dream


I'm not sure whether I was out and had just returned, or in the bathroom or something, and I walked towards the window to the balcony. One thing was for sure. I was in a sort of a bungalow, but it had a balcony and in the one opposite my own there was a party going on. Lots of people together with their kids were having fun, or simply sitting and drinking while enjoying music and the laughter of the young ones.

On the wooden floor right outside my room, two recliners. People would inexplicably appear to be enjoying themselves in them, although "my place" wasn't part of the party grounds... I thought it was weird but didn't want to spoil the children's fun, so I was about to shut the door, lie down on the bed and sleep not saying a word. Suddenly, two guys round my age burst in the room from the balcony and acted as if they were at home. One lied on the bed and the other was turning on the TV while laughing hysterically. I was terrified as well as pissed off to say the least, but something on them made me feel powerless. I told them to get out and please leave me alone, but they wouldn't listen and sarcastically snapped back at me.

Rushing down to the lush, marbled, reception office, I burst out crying and couldn't find the strength to tell them what was going on. One receptionist, dressed in a black suit with golden buttons, scornfully looked at me, ignoring my pleas for help. After I managed to breathe properly once again, he said he'd give me a pair of keys to the room and a third key which would be used to lock the doors after they left. But who would tell them to get out? I was scared of also being robbed since I had left all my stuff with strangers, so I begged the guy to follow me and tell them to get out.

Feeling helpless and tired, I rushed back, only to find them still inside even more perversely evil than before. Something was telling me I shouldn't mess with the street-style clad guys and I was once again feeling uneasy... And then I woke up gasping for breath...

Wednesday, May 16, 2007

Ιν ε ουΐκ

Μέσα σε μία βδομάδα συνέβησαν πολλά.
  • Εργάστηκα σκληρά να αποδείξω πως κάτι αξίζω, χάνοντας περισσότερα μαλλιά μόλις με ρώτησαν "Are you England?". Έδειξα σθένος και δεν απάντησα "No, I'm Azerbaijan".
  • Ταξίδεψα στη Μυστική Θεσσαλονίκη, από τον ναό του Αγίου Μάρκου στη Θέρμη (όπου ήθελα να φύγω με το που πλησιάσαμε), την πλατεία Τερψιθέας στην Άνω Πόλη (ο δερβίσης που φυλά τον τούρκικο τουρμπέ δε βγήκε να μας στοιχειώσει) έως τη Ροτόντα και τη στήλη των όφεων στην Αγίου Δημητρίου. Κατέληξα με ένα πελώριο σκόρδο από βινύλιο κολλημένο στην πλάτη που κατάλαβα πολύ αργά πως το είχα... (ευχαριστώ Πασχάλη!) Ρεντίκολο.
  • Ξεκίνησα να πηγαίνω βιβλιοθήκη για να διαβάσω και απέκτησα μία νέα φίλη μα και μία νέα μέθοδο "να κερδίσεις αυτόν που ποθείς". Την ονόμασα "Η Μέθοδος Ι" και πιστέψτε με, είναι αποτελεσματική. Η κοπέλα είναι ζωντανό παράδειγμα και υποκλίνομαι.
  • Είδα το Σπάιντερμαν 3. Την επόμενη φορά που θα πάτε στην κοπέλα σας αγόρια, πάρτε της "πεόνιες"! Επίσης μη ξεχνάτε να περπατάτε σα κάγκουρες μέσα στη μέση του δρόμου, οι γυναίκες θα στίβουν τις κιλότες τους για πάρτη σας...
  • Επισκέπτηκα το ξενοδοχείο Les Lazaristes για δουλειά. Δεν κάνω βίζιτες ακόμη, οπότε δεν ήταν αυτή η δουλειά. Ήμουν επιτηρητής σε εξετάσεις και τα πόδια μου από την ορθοστασία και το πέρα δώθε προσομοιάζονται πλέον με πόδια μαραθωνοδρόμου. Φτιαγμένα από πέτρα!
  • Πήγα και στο Electra (επιμένω πως δεν πληρώνομαι για σεξ). Παραλίγο να βρεθώ 10 μέτρα κάτω, μέσα στο πιάτο ενός ζευγαριού που έτρωγε στο Αγιολί, όταν παραπάτησα και έγινα ένα με το τζάμι. Βγήκα έξω από την αίθουσα τρέχοντας προσπαθώντας να συγκρατήσω το νευρικό μου γέλιο.
  • Έφαγα πάλι το εκπληκτικό τσιζκέικ της Ζωής. Έτσι για να ζηλεύετε! Της σάλιωσα όμως λίγο το μαξιλάρι στο σαλόνι γιατί είχα ξεραθεί στον ύπνο απ' την κούραση. Ελπίζω να μην το πρόσεξε (και να μη διαβάζει το μπλογκ μου...)
  • Και τέλος, μια αντιπαθέστατη οπτικά και μη "γυναίκα" με συμπεριφορά νταλικέρη, κέρδισε τη Γιουροβίζιον.
Αχ, μου έλειψε το blogging!

Tuesday, May 15, 2007

Weekend Wall 53

In the company of friends...

... each gathering is a large feast...

Japanese word of the week #28

Storing negative energy flowing around...

激怒

GEKI-DO

Meaning: rage; indignation; exasperation;

... struggling not to let it burst out once more...

Sunday, May 06, 2007

Thought #51: ΟΠΕ

Περιπλέκω μόνος μου πράγματα και καταστάσεις. Ζω με πλάνο, πρόγραμμα, δέντρα αποφάσεων, παραδενδράδες και παραφυάδες. Στο μεγάλο οργανόγραμμα της ζωής μου, έχουν όλα το μέρος, την ώρα και τον τρόπο που θα συμβούν. Στο μικρό εγκέφαλο του κορμιού μου, έχουν όλα μία τροπή. Τη δική μου. Ανατροπή δε συμβαίνει ποτέ. Όταν συμβεί, όταν το πρόγραμμα χαλάσει, όταν έχω εκτροχιαστεί τρέχοντας από μέρες με την ταχύτητα που επέλεξα, έρχεται το τέλος. Εκεί όπου στο χρόνο θα βάλω μηδέν, στο γεγονός μηδέν και δε θα υπάρχει βέλος διαδρομής.

Δείχνει ο μητρωικός λαβύρινθος να μην τελειώνει ποτέ και να εκνευρίζομαι σε κάθε αλλαγή. Όταν είναι να βγει το σύνολο, τα κελιά εξαλείφονται άλλοτε μόνα τους, άλλοτε καταλάθως, άλλοτε από μένα. Όταν πάω να αρθρώσω μια λέξη, θα ελεγχεί η καταλληλότητά της με δείκτη, αποτελεσματικότητας και ισχύος και θα επιλεγεί από μία πηγή δεδομένων, ένα αέναο σύνολο λέξεων, απ' όπου θα γίνει η αντιμετάθεση. Και τότε θα ανοίξω το στόμα μου και θα την προφέρω. Αλλιώς θα την καταπιώ και θα πνιγώ από την πρόσληψη υπερβολής, γελοιότητας και δυστυχίας.

Σήμερα ένιωσα πως είμαι ικανός σε κάτι. Για πρώτη φορά. Κάτι το οποίο είχε βάση το χρονικό προγραμματισμό. Γι' αυτό δεν αλλάζω την ψυχασθενική καταναγκαστικότητά μου, ούτε τον εγωισμό μου. Και ενώ όλα κυλούσαν ρολόι, οι δείκτες τρελάθηκαν...

Friday, May 04, 2007

Thought #50

It's the things I only tell myself
that frighten me the most...


LinkWithin

Blog Widget by LinkWithin