The Revolution Continues: New Art From China

Πριν έρθω στο Λονδίνο, έλεγα πως δε θα κάνω παρέα με Έλληνες και με Κινέζους. Είμαι ευγνώμων γι' αυτούς που γνώρισα. Τουλάχιστον κράτησα την άλλη μου υπόσχεση, να πηγαίνω συχνά σε εκθέσεις. Μιας και ήρθε εδώ και η Ζ., ήταν καιρός να πάω στη Saatchi Gallery, του γνωστού διαφημιστή, ο οποίος το γύρισε πλέον σε φιλάνθρωπος/φιλότεχνος. Ήταν η καλύτερη έκθεση σύγχρονης τέχνης στην οποία έχω πάει. Οι φωτογραφίες επιτρέπονταν και ο οδηγός αξίας 1.5 λίρας εξηγούσε το κάθε έργο. Ακολουθούν ορισμένα από αυτά που με εντυπωσίασαν:

Love it! Bite it! - Liu Wei

Ash Head No.1 - Zhang Huan

A Big Family - Zhang Xiaogang

Bloodline - Zhang Xiaogang

Donkey - Zhang Huan

Civilization - Bai Yiluo

Communication - Cang Xin

Angel - Sun Yuan and Peng Yu

Old Persons Home - Sun Yuan and Peng Yu
(χάνει πάρα πολύ σε φωτό. Μία ολόκληρη αίθουσα γεμάτη αυτοκινούμενα καροτσάκια με ηγέτες γνωστούς και μη, οι οποίοι συγκρούονται ατέρμονα ως την ύστατη ώρα.)

Unknown Creature - Three Headed Monster - Shen Shaomin

Chinese Portrait P Series 2006 No. 02 - Feng Zhengjie

Chinese Offspring - Zhang Dali

Backyard Garden - Yue Minjun

Little Boy - Zeng Fanzhi

Απόψεις για τον κομμουνισμό και το Μάο, μια διαστρεβλωμένη εικόνα της ιστορίας, η νοοτροπία της μάζας και η παγίδα της μη-διαφορετικότητας, η επαφή με τον κόσμο, η ζωή και ο θάνατος, η παροδικότητα της ισχύος και η απόρριψη. Ανάμεσά τους και τα πιο τρομακτικά αληθοφανή ομοιώματα ανθρώπων. Όλες οι φωτό στο φυσικό τους μέγεθος με ένα κλικ επάνω τους. Περισσότερες πληροφορίες εδώ.

Monsters: Apparition #1

Είναι ένα παράξενο πλάσμα. Στη θέση που θα έπρεπε να βρίσκεται η καρδιά του, έχει ένα μεταλλικό χέρι, κάθε δάχτυλο του οποίου τελειώνει σ' ένα γάντζο, για να απαγγιστρώνεται στους ανυποψίαστους περαστικούς. Οδοιπόρους σε μια ζωή που δε μπορεί να ζήσει μόνο του. Πιστό σα σκυλί και συνάμα ανεξάρτητο σα γάτα. Ο ορισμός της διαστροφής.

Δεν κλέβει όμως καρδιές. Αφήνεται, παρασύρεται, όπου ο παλλόμενος μυς των άλλων τ' οδηγήσει, ζώντας μία σε σκοτεινά σοκάκια και την άλλη σε μέρη λουσμένα στο φως. Με τη συμπεριφορά του αρχικά προσαρμόζεται σε κάθε περιβάλλον, έτσι ώστε να αποκτήσει τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσει, αποθηκεύοντάς τα όλα μέσα του. Μηχανισμός ασφάλειας και συντήρησης. Αυτοσυντήρησης.

Δεν ξέρεις αν είναι τα μάτια του αυτά που σε τραβάνε. Δε σε κοιτάει ποτέ στα δικά σου, φοβάται μήπως μάθεις το μυστικό του. Παρ' όλα αυτά, απ΄το στόμα του βγάζει παράξενους ήχους που μοιάζουν μ' εξομολογήσεις και κρυμμένες αλήθειες που δε θ' άκουγες ποτέ. Αλλά μη σε ξεγελάει. Ίσως είναι ο χαρακτήρας του. Δε θα το περίμενες ποτέ από κάτι που φαίνεται τόσο αθώο. Ξέρει σίγουρα να παραπλανεί. Μέχρι να πλησιάσει κάποιος αρκετά, ώστε να κοιτάξει τι κρύβεται μέσα στο κενό.

Το αλλόκοτο χέρι του μια μέρα θα κλείσει τόσο δυνατά στην καρδιά που έχει ανοίξει μοναχά γι' αυτό και θα συνεχίσει, άψυχο, αψυχολόγητα, να ψάχνει για το επόμενό του θύμα.

[...]

Ήταν σκοτάδι. Το ένιωσα πρώτα στο αίμα που απλώθηκε στα ρούχα και το πρόσωπό μου, ζεστό ακόμη, καθώς η μεταλλική αρπάγη έλιωνε ανθρώπινο ιστό απ' τον οποίο τρεφότανε για χρόνια. Ανοίγοντας το φως, το είδα στον καθρέφτη.

Και το σιχάθηκα.