Είναι ένα παράξενο πλάσμα. Στη θέση που θα έπρεπε να βρίσκεται η καρδιά του, έχει ένα μεταλλικό χέρι, κάθε δάχτυλο του οποίου τελειώνει σ' ένα γάντζο, για να απαγγιστρώνεται στους ανυποψίαστους περαστικούς. Οδοιπόρους σε μια ζωή που δε μπορεί να ζήσει μόνο του. Πιστό σα σκυλί και συνάμα ανεξάρτητο σα γάτα. Ο ορισμός της διαστροφής.
Δεν κλέβει όμως καρδιές. Αφήνεται, παρασύρεται, όπου ο παλλόμενος μυς των άλλων τ' οδηγήσει, ζώντας μία σε σκοτεινά σοκάκια και την άλλη σε μέρη λουσμένα στο φως. Με τη συμπεριφορά του αρχικά προσαρμόζεται σε κάθε περιβάλλον, έτσι ώστε να αποκτήσει τα απαραίτητα εφόδια για να ζήσει, αποθηκεύοντάς τα όλα μέσα του. Μηχανισμός ασφάλειας και συντήρησης. Αυτοσυντήρησης.
Δεν ξέρεις αν είναι τα μάτια του αυτά που σε τραβάνε. Δε σε κοιτάει ποτέ στα δικά σου, φοβάται μήπως μάθεις το μυστικό του. Παρ' όλα αυτά, απ΄το στόμα του βγάζει παράξενους ήχους που μοιάζουν μ' εξομολογήσεις και κρυμμένες αλήθειες που δε θ' άκουγες ποτέ. Αλλά μη σε ξεγελάει. Ίσως είναι ο χαρακτήρας του. Δε θα το περίμενες ποτέ από κάτι που φαίνεται τόσο αθώο. Ξέρει σίγουρα να παραπλανεί. Μέχρι να πλησιάσει κάποιος αρκετά, ώστε να κοιτάξει τι κρύβεται μέσα στο κενό.
Το αλλόκοτο χέρι του μια μέρα θα κλείσει τόσο δυνατά στην καρδιά που έχει ανοίξει μοναχά γι' αυτό και θα συνεχίσει, άψυχο, αψυχολόγητα, να ψάχνει για το επόμενό του θύμα.
[...]
Ήταν σκοτάδι. Το ένιωσα πρώτα στο αίμα που απλώθηκε στα ρούχα και το πρόσωπό μου, ζεστό ακόμη, καθώς η μεταλλική αρπάγη έλιωνε ανθρώπινο ιστό απ' τον οποίο τρεφότανε για χρόνια. Ανοίγοντας το φως, το είδα στον καθρέφτη.
Και το σιχάθηκα.
No comments:
Post a Comment