Νεκρές γραμμές

Έβλεπα χθες το βράδυ το Julie & Julia και συνειδητοποιώ πως για να προχωρήσω έστω κάτι στη ζωή μου θα πρέπει να θέσω επιτέλους ορισμένα deadlines και θα πρέπει να κρατήσω αυτή την υπόσχεση στον εαυτό μου. Έτσι κι αλλιώς δεν κάνω τίποτα και για τις λιγοστές ώρες (λεπτά;) που θα απασχολούν αυτές οι προθεσμίες το μυαλουδάκι μου θα μοιάζει πως κάνω κάτι.

Οπότε βάζω 1 εβδομάδα 2! εβδομάδες προθεσμία να έχω έτοιμο το 4ο μέρος της ιστορίας του κλέφτη που ξεκίνησα τον Ιούλιο του 2008. Και άλλη μία άλλες 2 μετα για το 5ο και μάλλον τελευταίο μέρος. Άρχισε με μια συγκεκριμένη μορφή μες το μυαλό μου και μετεξελίχθηκε. Το βασικό κορμό τον ξέρω αλλά πλέον έχω χάσει και ξεχάσει πολλά. Θα δω τι θα κάνω. Μια βδομάδα είναι υπεραρκετός χρόνος να κάτσω να σκεφτώ. Να βάλω αυτές τις σκέψεις σε μια σειρά και στο χαρτί και έπειτα στην οθόνη. Εδώ η άλλη υποτίθεται πως έκανε 524 (;) συνταγές σε 365 μέρες.

Οπότε Β., αυτό θα 'ναι το δώρο σου για φέτος. Συγγνώμη αλλά είμαι και ταπί βλέπεις.

Α ναι, και χρόνια πολλά σε όλους. Καλά Χριστούγεννα!

Καραάσχετο υστερόγραφο-σχόλιο αλλά έχω ανοιχτή την τηλεόραση δίπλα μου στο mute. Τι είναι αυτό που φοράει πάλι στο κεφάλι του ο Γαβαλάς στο "Μες στην καλή χαρά;". Β.: Έλα Χριστέ και Παναγιά! χαχαχαχα