Ρεντίκολο

FB status: “oni was so wasted last night he only remembers flashes of events. Στα ελληνικά το λέμε ρεντίκολο.”

Ήθελα τόσο πολύ να λιποθυμήσω. Να γίνει σούσουρο, να σταματήσει η μουσική, να έρθει το ασθενοφόρο, να νοιώσω από πρώτο χέρι την περίθαλψη εδώ. Να ασχοληθούνε μαζί μου (;). Μα τα έκανα όλα κρυφά. Ψηλάφισα τον τοίχο και σύρθηκα ως τη λεκάνη, αγκαλιάζοντάς τη στοργικά, όσο αυτό μου έχει λείψει. Δε θυμάμαι αν χρειάστηκε να βάλω τα δάχτυλά μου βαθειά ως το λαιμό μου για να ξεράσω την πρώτη φορά.

[...]

Ο Χ. να με ρωτάει αν είμαι καλά. Ναι - πρέπει να ήταν - η απάντησή μου. Δεν ξέρω σε πόσους όμως είπα πως μέθυσα με τρία ποτά.

[...]

Ξανά μέσα, να ρίχνω κάτω τις πετσέτες απ' το μπάνιο τις κρεμασμένες στους τοίχους, να βουτάω το χέρι μου μέσα στο νερό της λεκάνης με το καλό μου πουλόβερ να βρέχεται, να συνειδητοποιώ τι κάνω, ξανά δάχτυλο και εμετός. Δεν τον έβλεπα. Ούτε τον μύριζα. Είχα χάσει τις αισθήσεις μου. Ήθελα να κοιμηθώ με το πρόσωπό μου χωμένο εκεί.

[...]

Η Β. μου έδωσε λεφτά και τα κλειδιά. Φόρεσα προσεκτικά το κασκόλ και το σακάκι μου και με συνόδεψε ένα ζευγάρι ως την έξοδο, εγώ να περπατάω χιαστί και να σκοντάφτω στη μοκέτα.

[...]

Δε μπορούσα να ανοίξω την πόρτα του ταξί. Όταν τα κατάφερα φώναξα τρεις φορές το που πηγαίνω με ένα ευχαριστώ μετά από κάθε πρόταση.

[...]

Τα μάτια του ταξιτζή ήτανε καρφωμένα πάνω μου. Δε μπορώ να ξέρω πόσες γύρες κάναμε. Το ταξίμετρο έδειχνε κοντά στις 22 λίρες.

[...]

Η επόμενη σκηνή που θυμάμαι ήτανε γαλήνια. Τα καλυμμένα με τη μαλακή μοκέτα σκαλοπάτια μας γίνονται ωραία μαξιλάρια.

[...]

Άφησα 3 με 4 τελειωμένα μηνύματα στη Β. Κάτι μεταξύ "θα αφήσω το κλειδί κάτω απ' το πατάκι" και "έλα να με βοηθήσεις" και "δεν ξέρω αν θα σε ακούσω να χτυπάς". Το θυροτηλέφωνο-συναγερμό.

[...]

Τρέχοντας να πάω να κοιμηθώ οι σκάλες δε με χόρτασαν όσο ήθελαν και βρέθηκα να τις κατρακυλάω όλες απ' την κορυφή με τα μούτρα.

[...]

Σύμφωνα με τη Ν., όταν πίνουμε πολύ σκεφτόμαστε αυτό που πραγματικά θέλουμε. Εγώ όταν ξάπλωσα επιτέλους στο κρεβάτι φορώντας ακόμη την κουκούλα του φούτερ πάνω απ' το κεφάλι μου, σκεφτόμουνα πόσο μου λείπει η Ν. Και έκλαιγα.

Το πρωί που ξύπνησα πλύθηκα, ντύθηκα και πήγα σε μια έκθεση. Γιατί είμαι της κουλτούρας. Ακόμη νοιώθω την εμετίλα σε μύτη, στόμα και στομάχι. Δε θέλω να ξαναπιώ ποτέ. Η Β. έχει αντίθετη άποψη.