Ονείρωξη

Έχω την εντύπωση πως όσο η ώρα της κρίσης πλησιάζει, το μυαλό μου αγγίζει τα όρια της μαλάκυνσης (3 ποστ στη σειρά και έχω ήδη 3 παράγωγα της ίδιας λέξης - απόδειξη). Είναι αλήθεια πως αν ξεκινήσεις να ψωνίζεις μετά δε σταματάς; Γι' αυτό έχω μείνει ταπί; Πάντως ψύχραιμος δεν είμαι.

Η εξεταστική αυτή είναι καθοριστική για κάθε μελλοντικό σχέδιο. Κανονικά πρέπει να είναι η τελευταία. Και γω κάθομαι εδώ και γράφω, ενώ όλοι διαβάζουν, δουλεύουν, κάνουν κάτι εποικοδομητικό. Μετά βγάζω το καπέλο στην ξενιτεμένη φίλη μου Ε., νηπιαγωγό πλέον στην "εξωτική Λάρδο" (θα 'χει και φοίνικες εκεί είναι στη Ρόδο, όπου και να γυρίσεις το κεφάλι τίγκα στο φοινικόδεντρο). Και αναρωτιέμαι είναι κοκοφοίνικες; Από κοκό πάντως εδώ τίποτα. Δε σπείρανε για να θερίσουνε. Σε τέτοιο απομακρυσμένο (στα μάτια μου) μέρος πώς καταφέρνει και περνάει το χρόνο της; Να έρθω να διαβάσω εκεί; Γιατί η μαγευτική μου καρέκλα με κρατάει δέσμιο μέχρι να φύγει και ο τελευταίος από το MSN (γύρω στις 4) και γω ξυπνάω σα ζόμπι στις 9 κουτουλώντας τριγύρω. Η Β. σιγά μη με περιμένει να τελειώσω, θα βρει άλλο συγκάτοικο, αλλά και πάλι δε θέλω να το κλείσω το γαμωPC!

Χθες πριν το κλείσω μελετούσα ένα χαμένο γκομενάκι (και δε σκεφτόμουνα λεφτά;) και να σου τα, τρία χαμένα στη σειρά, στρατιωτάκια σηκωθείτε, τρίτο κάνε κάμψεις. Τα παράθυρα να αναβοσβήνουν με μανία και γω να προσπαθώ από τη μια να αποφύγω την επιληψία και από την άλλη να απαντήσω όσο πιο γρήγορα μπορούσα στο καθένα, μιλώντας παράλληλα στο τηλέφωνο για αμφίπακτες δοκούς και κινητές πακτώσεις. Το ένα ήταν το πιο ενδιαφέρον οπότε και αφοσοιώθηκα.

Παρακολουθήσαμε και Υπέροχα Πλάσματα μαζί, μιλούσαμε χωρίς κενά (κάτι σπάνιο) και κάτι μου λέει πως παίζει να 'ναι κανα φρικτό τερατόμορφο πλάσμα το ίδιο, μιας και φωτό δεν είχε (εκτός από μία με "φούμο" στα μάτια - προϊόν MS Paint) γιατί εγώ έχω και την αυτογκαντεμίαση. Βέβαια καθόλου δε με πτόησε, γιατί όταν είσαι στα πρόθυρα βουτιάς Ζαχόπουλου οι μουρλοεικόνες διαδέχονται η μία την άλλη, αντιθέτως έπλασα και όλο το λαβ στόρι ως το Σεπτέμβρη που γονυπετής θα με παρακαλάει να μη φύγω, μέχρι που όταν χώθηκα επιτέλους στο κρεβάτι γύρισα στο πλάι και μ' αγκάλιαζα με το αριστερό μου χέρι, ύστερα έκανα πως ξυπνούσα και γυρνούσα απ' την άλλη, τάχα μου να κοιταχτούμε. Εγώ και το αριστερό μου χέρι. Και όχι Neverlandean! Είμαι δεξιόχειρας! (Και άλλωστε τα TENGA που παρήγγειλα ακόμη δεν έφτασαν στην πόρτα μου).

Πάω να τελειώσω την εργασία με την οποία ασχολούμαι από πρωινό Μενεγάκης κι έπειτα. Η Άσση τουλάχιστον δικαιολογεί τη σπαρίλα μου (λέξη που έμαθα από τη Ζ. πριν καμιά βδομάδα) γιατί είναι λέει ανάδρομος ο Άρης (ο πλανήτης της δράσης) στους Διδύμους τι περιμένεις! Φεύγει όμως ο Ποσειδώνας από πάνω μας στα τσακίδια! Μόνο μια απορία: Για ποιο λόγο πρέπει να μας νοιάζει ποιος έδωσε ένα πορνοDVD σε μια εφημερίδα και στην κυβέρνηση και έχουνε μπλέξει όλοι τα μπούτια τους (μέχρι κι ο Χιος που όχι μπούτι ούτε νύχι δε θα έμπλεκα μαζί του που τα τρωω κι όλας); Ειδικά όταν ο πρωταγωνιστής μοιάζει με θαλάσσιο ελέφαντα! Περαστικά του πάντως, μπας και δούμε κανά φως στο τούνελ. Και σε μένα περαστικά (όλα τα μαθήματα!) .