4'43"

Δεν ξέρω αν θα τρομάξεις. Αν θα εκπλαγείς. Αν θα εντυπωσιαστείς. Ακόμη και αν βαρεθείς, πρέπει να κάνεις υπομονή. Ως το τέλος; Μήπως δεν είναι διάρκεια; Μήπως είναι κάτι το οποίο θα συμβεί ακριβώς στα 4 λεπτά και 43 δευτερόλεπτα; Μην το προχωρήσεις μπροστά. Περίμενε. Και άκουσε...

Χάρη στο Στέφανο, έμαθα για τον John Cage και το κομμάτι του, 4'43". Ένα έργο σε 3 πράξεις, και οι τρεις απ' τις οποίες γράφουν απλά Tacet. Που σημαίνει πως το όργανο σιωπά. Tacet σε όλη την ορχήστρα... Στην αρχή το θεώρησα κοροϊδία. Κάτι το γελοίο, το οποίο προβάλλεται ως "πειραματική μουσική". Διάβασα κι όλας πως μία πηγή έμπνευσης του Cage, που δηλώνει και φιλόσοφος και συγγραφέας συν τοις άλλοις, ήταν μία σειρά πινάκων ενός φίλου του. Οι πίνακες ήταν απλοί, λευκοί καμβάδες, βαμμένοι από πάνω με λευκό χρώμα. Υποτίθεται πως το κοινό γίνεται μέρος του έργου, μιας και ανάλογα με τη θέση του παρατηρητή και του ίδιου του έργου, τις σκιές στο χώρο και το φωτισμό, φαίνεται διαφορά. Όμως, δείχνει να εμπνεύστηκε και από μία επίσκεψή του σε μία ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του Harvard στην οποία δεν παράγεται ηχώ και γενικότερα κανένας ήχος. Ο Cage δήλωσε αργότερα πως "ακόμη και μέσα στην απόλυτη ησυχία, πάντα ακούγεται κάποιος ήχος". Μπορεί ο καθένας να τον αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Αυτό που εμένα μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση ήταν η απίστευτη ένταση που επικρατούσε στο ακροατήριο. Είχα μεγάλη αγωνία περιμένοντας να ξεκινήσει κάτι το οποίο δεν ξεκίνησε ποτέ...

Περισσότερα για το 4'43" εδώ (που δεν αποτελεί τελικά πρωτοπορία μιας και είχε γραφτεί κομμάτι παλαιότερα με μόνο παύσεις (όχι όμως tacet) αλλά ο Cage δεν το γνώριζε)