Monarchy - Monarchy
Ώσπου να φτάσουνε και πάλι τα πόδια τους στο έδαφος, τα σώματά τους είχανε προλάβει να ενωθούν με κάθε τρόπο δυνατό κι ο ήλιος έλαμπε πια κατακόκκινος. Εκείνος, ένοιωθε τυχερός. Κάθε που κοίταζε το στήθος του όμως, το χέρι της να κρύβει τα σημάδια που του άφησαν οι μάχες, θυμόταν τα λόγια που είχε ακούσει. Η καρδιά σου είναι μαύρη και δεν πρόκειται ποτέ να αγαπήσει. Ευχόταν ο ήλιος να στοχεύσει το κορμί του, να ρίξει τις ακτίνες του εκεί μέσα και να γίνει στάχτη, ελπίζοντας να αναγεννηθεί. Δεν άντεχε άλλο να διώχνει το συναίσθημα που του έλεγαν πως δε θα γνωρίσει ποτέ. Την αγκάλιασε σφιχτά και βούρκωσε.
2 comments:
Hey, αν είσαι πολύ ερωτευμένος, είναι πολύ τυχερό το ταίρι σου! Αν δεν είσαι και στα γεννάει αυτά το Morarchy, μάλλον πρέπει να το ξανακούσω γιατί το βρήκα συμπαθητικό αλλά δεν με απογείωσε γαμώτο.
Keep on trippin!
Για την ακρίβεια, γράφω μια ιστορία σε συνέχειες που θα ολοκληρωθεί στο άλμπουμ νο.1 :Ρ Και το κείμενο είναι επηρεασμένο από τους τίτλους των τραγουδιών και το γενικότερο φήλινγκ.
Όσο για το άλμπουμ αυτό καθαυτό, είχα λιώσει τα τραγούδια του που έβγαιναν το ένα μετά το άλλο και περίμενα πως και πως το ολοκληρωμένο. Δε με απογοήτευσε ούτε και έκοψα και φλέβα όμως. Ίσως γι' αυτό το έχω στο 17.
Post a Comment