Thought #61: Heedless steps

Μη μιλάς. Δε χρειάζεται. Ξέρω τι σκέφτεσαι. Πως έπρεπε να με ακούσεις. Ακούγοντας όμως μονάχα δε θα καταφέρεις τίποτα. Δώσε προσοχή σε αυτό που σου λέω. Ακόμη κι όταν δε μιλάω. Ακολούθησε τους ήχους μέσα στη σιωπή, αφουγκράσου το χτύπο της καρδιάς σου. Δε σου λέει ψέματα. Οι αποφάσεις που θα πάρεις είναι ολοδικές σου, αλλά και πάλι, μην απορήσεις αν οι κινήσεις των άλλων δείξουν το αντίθετο.

Μπορεί τα λόγια να μη σημαίνουν τόσα όσα οι πράξεις αλλά είναι πιο δυνατά. Χρησιμοποίησέ τα σωστά, για να βγεις ο νικητής σε έναν αγώνα με πολλές τρικλοποδιές. Αν χαθείς, θα σου πω ποιον δρόμο να διαλέξεις, θα είναι αυτός που φαίνεται ο πιο οδυνηρός. Και θα είναι. Αλλά αν αντέξεις αυτό το μονοπάτι και δε γυρίσεις πίσω, στην ασφάλεια της κυκλικής διαδρομής σου, όπου κάθε τέλος σε γυρνάει στην αρχή, θα βρεις τον τρόπο να αποδεσμευτείς από το κάθε τι που σε βαραίνει.


Το κομβικό σημείο στο οποίο έφτανες παλιά, σε κάθε πέρασμά σου, μεγάλωνε τη μυωπία σου και σ' έπνιγε με άλλη μία αλυσίδα. Πριν πάψεις ν' αναπνέεις αυτόνομα κι αυθόρμητα, για σένα, άσε τη φωνή μου να σε φτάσει. Κι αν πάλι μπερδεύτηκες, γύρισε πίσω την κασέτα αυτή της κοινής μας ιστορίας και άκουσε ξανά ό,τι έχει ειπωθεί. Ίσως εκεί να κρύβεται η αλήθεια και να δυσκολεύεσαι να την αντιληφθείς. Αν κουραστείς, ξαπόστασε και κοίταξε τριγύρω. Τα σημάδια βρίσκονται στο παρελθόν μα οδηγούν στο μέλλον. Κι αν βαρεθείς την ίδια υψίφωνη μονοτονία, δραπέτευσε όπως εσύ πολύ καλά γνωρίζεις.