Όλα θα πάνε καλά

Το κεφάλι μου πάει να σπάσει και δεν έχω καταλάβει το γιατί. Μπορεί οι πολλές πληροφορίες που συσσωρεύτηκαν και κοντεύει να εκραγεί. Μαζί του, θα ξεχυθούν χιλιάδες δάκρυα, που συγκρατούσα μόλις το έμαθα, καθώς οδηγούσα, μόλις έφτασα, όταν σε είδα. Προσπαθούσα όσο μπορούσα να φανώ δυνατός. Μερικές φορές νομίζω ότι μέσα στην κατατονία σου το πρόσεξες και συ. Κοιτούσα όλα τα εξαρτήματα, το σώμα σου καλυμμένο με το σεντόνι του νοσοκομείου, πως προσπαθούσες να σηκωθείς γιατί δεν άντεχες την ακινησία. Δεν ήξερα τι να φέρω μαζί μου για να σε κάνω να ξεχαστείς. Ο Μπομπ ελπίζω να σου κρατάει συντροφιά. Ευχόμουν να μην είναι τίποτα σοβαρό.
-Καλά είμαι.
-Πότε θα βγεις;
-Σε 15 μέρες.
Μετά έμαθα τα υπόλοιπα. Σταδιακά. Όπως και η μητέρα σου. Απίστευτη υπομονή αυτή η γυναίκα. Την ευγνωμονώ που με σκέφτηκε και μου τηλεφώνησε. Άκουσα τη φωνή σου και έχασα τη δική μου. Περίμενα να περνάς καλά, να είσαι με τους δικούς σου σε μια παραλία. Θα ήθελα να σου πω κι άλλα, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ για να περάσεις τέλεια αφού βγεις. Εύχομαι να γίνει πολύ σύντομα. Κανείς δε θέλει να βλέπει ανθρώπους να ταλαιπωρούνται. Πόσο μάλλον όταν τους νοιώθει τόσο δικούς του. Αύριο θα είμαι πάλι εκεί, θα φέρω και σημειώσεις ξανά, να κάνω πως διαβάζω. Να ξεγελώ τον εαυτό μου και να χάνομαι σ' αυτές τις στιγμές που δε νοιώθω καλά. Εσύ, μάλλον πήρες από τον πατέρα σου. Απορούσα που έβρισκες όλο αυτό το κουράγιο. Εσύ μας έδινες δύναμη κι όχι εμείς παρόλο που γι' αυτό ήρθαμε υποτίθεται. Χθες το βράδυ στο όνειρό μου γλίτωσες από τη λάβα. Γι' αυτό δε φοβάμαι. Δε σε φοβάμαι. Θα πάνε όλα καλά. Γίνε πολύ γρήγορα καλά. Ακούς;;;