Ο κόσμος από ψηλά

Και μιλάμε για ταράτσα. Στον 8ο ανεβήκαμε. Νυχτιάτικα. Μου θέλανε και επικίνδυνες αποστολές. Σκαρφάλωναν πάνω στην τελευταία πλάκα που κάλυπτε το κλιμακοστάσιο. Στο κατέβασμα έριξαν και ένα χορευτικό αλά Δαλιανίδη υποβασταζόμενες και ακουμπώντας στους ώμους. Πώς όλα φαίνονται διαφορετικά όταν είσαι τόσο high και έχει αρχίσει να σου μεγαλώνει η μυωπία! Στα δεξιά μας, η απέναντι που μένει στον 6ο, νομίζαμε πως ήταν άντρας και δη του 4ου (τον ξέραμε) καλυμμένος με σεντόνι και να... τρίβεται. Αλλά όχι. Ήταν κοπέλα με χρωματιστές κάλτσες που όλο κουνούσε τα πόδια της (φασκιωμένη στο σεντόνι σα τη μούμια). Υποθέτω μπορούσε να χρησιμοποιεί το TV control για δονητή. Όλο αυτό πασπάτευε στα δεξιά της. Ευθεία μπροστά αυτή τη φορά, ήταν ένα γρόμπαλο σ' ένα κρεβάτι. Το γρόμπαλο κατά σειρά γκαβομάρας 0.0, 2.0, 7.0, φάνταζε σκυλάκι ή πτώμα, ζευγάρι που το κάνει, ξανθιά που στηρίζεται στο χέρι της και κοιτάει το πρόσωπο του φίλου της που είναι ξαπλωμένος στο πλάι της. Νικήτρια το 7.0! Μάλλον το 2.0 είχε εξάψεις (εγώ ήμουν το 0.0 εντάξει;;;).

Την άλλη φορά θα πάω με τηλεσκόπιο. Αν βρω. Στη χειροτέρα, έχω και κάτι κυάλια από το Fit for Fun. Όπου και να γύριζες το κεφάλι, σπίτια έβλεπες. Η καλύτερη θέα!

Υ.Γ. Οποιαδήποτε συσχέτιση με peeping Toms και voyeurism χαρακτηρίζεται ως ανακριβής.