Thought #69: I've got some complaining of my own to do

Τα παράπονα εισακούγονται. Ναι, ευχαριστώ, βρείτε το δελτίο παραπόνων κατά την έξοδο. Απ' το μυαλό μου. Στο πλάι, δίπλα στο σκοτάδι που καλύπτει το υπόλοιπο μισό και το μισό που καταλαμβάνεται από ξεχωριστή μοναδικότητα. Η αποκλειστικότητα της κατοχικής ύπαρξης είναι μια χούντα που επιβάλλω στους υπόλοιπους. Και υπό τον ήχο του ονόματος και των ιστοριών έτσι αδίκως τους απομακρύνω. Στο περιθώριο όπως και γω βρίσκονται τώρα οι διπλανοί που παίρνουν θέση στη σκάλα της τρέλας. Αν γράφοντας τώρα, έφτασα το επίπεδο της πρωτοτυπίας του ενός, για τον οποίο επίσης μιλάω στους άλλους, χαίρομαι. Όπου ο ένας, βάλε και σένα γιατί οι άλλοι ανακυκλώνονται και παίρνουν τη θέση σου με τη σειρά. Όταν κανείς βρίσκεται στην κορυφή τον σπρώχνουνε στο τέλος και ξαναρχίζει την ανάβαση. Καλύτερα μιλώντας ξεχωριστά για τον καθένα σε όλους, παρά για τον κανένα στον εαυτό μου. Όσο θα βρίσκονται αντικαταστάτες εγώ θα βασανίζομαι. Ίσως να είναι και γλυκός ο πόνος όμως.