Exhausted gym freak

Τις τελευταίες μέρες, ο μόνος που με παίρνει είναι ο ύπνος. Όχι πως είχα μεγαλύτερη επιτυχία παλιότερα, αλλά τουλάχιστον ήταν δική μου επιλογή. Με το που γυρνάω σπίτι χασμουριέμαι και γλαρώνω. Που σημαίνει πως πλέον υπόκειμαι έναν καθημερινό βιασμό, και ο Μορφέας δεν είναι καθόλου όμορφος, τουλάχιστον όπως τον παρουσίαζε ο Neil Gaiman.

Ξέρω τι φταίει φυσικά. Το ότι ξεκίνησα και πάλι (μετά από 3 χρόνια) γυμναστήριο. Διότι το πατσόκοιλο πρέπει να πέσει και το βυζί να κατέβει ένα νούμερο και να ανέβει πιο ψηλά γιατί σε λίγο θα σκουπίζει το πάτωμα. Έτσι ξέθαψα τα 2 παντελόνια φόρμας που είχα αγοράσει τότε, "το πάλαι-ποτές" που λέει και η Άντζελα, πήρα την πετσετούλα μου, πήρα και τη Μαντώ τηλέφωνο και πήγαμε να γραφτούμε.

Θα μπορούσα να έχω πάει και στο νέο ριάλιτι του MEGA, Fat March: 400 χιλιόμετρα με τα πόδια, άλλωστε ευκαιρία να δω την Πάργα που τόσα μου λένε γι' αυτήν (στην Πράγα έχω πάει για 7 ώρες ως ενδιάμεση στάση περιμένοντας να πετάξω για Στοκχόλμη, είχα πάει και σε φούρνο να πάρω κάτι σε γλυκό και κατέληξα να τρώω κάτι ανάμεσα σε μπουγάτσα και τυρόπιτα με μαρμελάδα και τυρί κρέμα... Τι Πράγα, τι Πάργα!). Είναι και η εκκίνηση εκεί, μια χαρά. Γιατί δεν το κόβω να άντεχα και τα 400... Βέβαια υπολείπομαι μερικά κιλά από τα θωρηκτά και δε θα έπαιρνα και τίποτα στο τέλος. Τι να το κάνω; Ενώ στο γυμναστήριο, έχω πάλι τις επιλογές μου.

Ο γυμναστής την πρώτη μέρα ήταν τόσο γλυκός. Μας έβγαλε πρόγραμμα προσαρμογής (ήταν 28 χρονών) και ούτε σ' αυτό ανταποκριθήκαμε (ήταν λεπτός). Χθες ξύπνησα και το αριστερό μου βυζί είχε πιαστεί. Δε μπορούσα να κουνήσω το χέρι μου να βάλω τη ζακέτα το πρωί που είχε κρύο. Ούτε να ζητοκραυγάξω για την ανεξήγητη επιτυχία μου στο μάθημα της Οδοποιίας που είχα ξεγραμμένο. (Μιλάμε είχα γράψει χάλια).

Ευτυχώς που έρχεται και η Μαντώ μαζί γιατί εγώ ούτε να κοιτάξω τους άλλους στα μάτια δε μπορώ. Τόση ταπεινοφροσύνη. Έχω άτομο να μιλάω, να περνάω καλά και να κοροϊδεύω όταν κλέβει στα σετ και με μαγικό τρόπο οι επαναλήψεις απ' το 6 φτάνουνε στο 15. Κι αυτή έχει μια άλλη Μαρία Ιωαννίδου να της κάνει "και χαπ και χοπ και χου και α".

Όταν θα γίνω σφίχτερμαν και σωστό μπιλντέρι μπορεί να μη σας μιλάω πια. Να το ξέρετε. Δε φταίτε εσείς. Εγώ θα φταίω. Δε θα θέλω να σας φέρνω σε δύσκολη θέση. Με συγχωρείτε. Πάω να φάω το υγιεινό μου πρωινό με γάλα και κορν φλέικς και να ετοιμαστώ και πάλι. Ελπίζω η μαμά μου να μου φέρει εκείνη την πελώρια γαρδούμπα το μεσημέρι.