Friday, January 25, 2008

Thought #81: The curator

(Bella y la Bestia, μια φωτογραφία του Eugenio Recuenco.)

Τους πήγα όλους στο μουσείο. Και τι είδαν...

Στις αίθουσες τα έργα να 'χουν πεταχτεί. Στις θέσεις τους σκοινιά. Στις θηλιές τους περασμένα ανθρώπινα κορμιά.

Και όσοι θέλω να τα καταλάβουν δε θα μπορούν, θα βλέπουν το αποτρόπαιο και μιαρό. Το γνώριμο μιασματικό στο οποίο εξοικειώθηκαν. Όχι όμως και τη Δαμόκλειο σπάθη να ελοχεύει. Να τους περιπαίζει. Όπως αυτοί ντυμένοι διασκεδαστές παλιάτσοι. Ώσπου να πέσουν στα καρφιά και να βασανιστούν, αντιδρώντας στα κύμματα της ίδιας της φωνής τους, της γεμάτης περηφάνεια. Και τείνουν χείρα βοηθείας με μπουκωμένα στόματα από πανιά βαμμένα μ' αίμα.

Δε θα μπορώ γιατί το γέλιο τους θα κάνει την κλωστή να πάλλεται και θα γίνουν δικαστές, καταδικάζοντάς μας όλους. Ενώ η κουταμάρα τους θα τους κάνει να κλείσουν την τελευταία πόρτα πίσω τους βγαίνοντας. Και τότε τα πάντα θα ξυπνήσουν. Θα κλαίνε για την άγνοια και τα χρώματά τους θα αλλοιωθούν, οι πίνακες πια μέσα φθείρονται, η επιφάνεια (δε βλέπουν;) ξεφλουδίζεται...

Αν θ' αγκαλιάσεις τα γλυπτά θα είναι πια αργά. Στέκουν παγωμένα. Βορά στους νεκρόφιλους.



4 comments:

Geo said...

Πάντως έμαθα τι είναι και η Δαμόκλειος Σπάθη σήμερα! Άντε σιγά σιγά άρχισε να γράφεις και για πιο λαμπερές μέρες ;Ρ

Strahd said...

Πρώτα απ'ολα... *huuuuugzzzz*
Επίσης η φωτογραφία είναι πανεμορφη. Την χάζευα για ώρα...

Ελπίζω σύντομα να γράψεις και κάτι πιο χαρούμενο όπως λέει και ο αδερφούλης πιο πάνω :)

nikisot said...

shit!!
I missed museum time!
gdi!

sikia said...

Σκιάχτηκα onouli μου!!!!

LinkWithin

Blog Widget by LinkWithin