大好き♥

Jem - Falling for you

Αν το έλεγα στα Ιαπωνικά θα ακουγόταν κοφτό, απότομο, ψυχρό. Μου αρέσει η αποξένωση που θα προκαλούσε. Το σ' αγαπώ δεν το λέω ποτέ. Όχι γιατί δε θέλω να πληγωθώ ή δεν το νοιώθω, απλά σπάνια εξωτερικεύω τα αισθήματά μου. Αυτό το τραγούδι το λέει για μένα όμως. Και ίσως να (σ)το έχω πει. Εσένα, κι εσένα, ακόμη και σε σένα. Με καλύπτει σε όλες τις εκφάνσεις της αγάπης σε όλα τα επίπεδα σχέσεων επειδή οι περισσότερες νοσούν - έστω στο μυαλό μου.

And I've got to be sure
Coz it's been so long
And I cannot take the pain again
If it all goes wrong

Coz I can feel it, baby
I feel like I'm falling for you
But I'm scared to, let go
I'm scared coz my heart has been hurt so

Moody μου 大好き. kanataki θα ήθελα και συ να γράψεις με ποιο τραγούδι θα έλεγες "σ' αγαπώ". Και όποιος άλλος θέλει. Νομίζω ότι τους αγαπημένους μου, σας πρόλαβαν ήδη.

Υ.Γ. Δυστυχώς το τραγούδι δεν υπήρχε σε βιντεοκλίπ και γι' αυτό το βίντεο στο οποίο παίζει είναι ένα AMV (Animated Music Video) από το -αγαπημένο- Kingdom Hearts. Απλά ακούστε το...

Mongo-λο

Η ανωμαλία που με διακατέχει, να μη μπορώ να κρατήσω ποτέ μου μια απόφαση, είναι ζωδιακή. Ξυπνάς και αντικρίζεις τον τοίχο, λέγοντας πως διαγράφεις κάτι, ξυπνάς την άλλη μέρα και τα μάτια σου ανοίγουν στη θέα της τηλεόρασης και το παίρνεις πάλι πίσω. Αυτό το διαρκές τουρλουμπούκι συναισθημάτων είναι που με κάνει τόσο ακατάλληλο για κάθε είδους παρέα, γιατί σ' ανύποπτο χρόνο μπορεί να μου τη σβουρίξει να κάνω τα υστερικά μου μπροστά τους, ενώ έως την τελευταία στιγμή ανυπομονούσα να τους δω.

Αν εξηγούνται κι άλλα μέσω του αστρολογικού μου χάρτη, θα ήθελα να γνωρίζω πού οφείλεται η παραπληγική φάτσα-μόγγολο που παίρνω κάθε φορά που ντρέπομαι, ακόμη και όταν θέλω/πρέπει να ζητήσω κάτι, οπουδήποτε φυσικά δε χωράει καν οποιοδήποτε αίσθημα ντροπαλοσύνης. Βλέμμα στα αριστερά κάτω με γωνία 30 μοίρες και κλίση κεφαλιού 45, μακριά από το οπτικό πεδίο του συνομιλητή, δεν αποφέρει κανένα αποτέλεσμα, πάρε το χαμπάρι. Ο Δίδυμος της επικοινωνίας μαζί με το Λέοντα τον επιβλητικό και θαρραλέο βγάλανε αυτό το χτικιό που αποκαλεί ο κόσμος βλαμμένο δίχως άδικο;

Μου είπαν και για τη Σελήνη στους Ιχθύες που σε κάνει ευαίσθητο, δημιουργικό, εδώ μ' αρέσει το τραγούδι της Κύπρου - το χω το χω! Αμ ο Ερμής στον Ταύρο! Αργώ αλλά τα πιάνω! Για το κλάμα μετά το σεξ πρέπει να το ψάξω. Οφείλεται στην επιρροή της Αφροδίτης, η οποία δε βρήκε πουθενά καλύτερα να κατσικωθεί την ώρα που γεννιόμουν και άραζε στον Καρκίνο. Δεν έχω βάλει σε εφαρμογή όμως τόσο μεγαλεπήβολα σχέδια ακόμη. Προς το παρόν ψάχνω να βρω που πέφτει ο πλανήτης Mongo, με το Land of the Lion Men στο χάρτη του παίζει να 'ναι κυβερνήτης μου σε ένα παράλληλο σύμπαν!

Alan Probe: Amateur Surgeon

Κλίκαρε την εικόνα για να παίξεις!

Ήθελες να παίξεις το Trauma Center: Under the Knife για το Nintendo DS αλλά δεν είχες DS. Ή απλά σου αρέσει να παίζεις το γιατρό.

Ο ασθενής χρειάζεται ράμματα και σου βρίσκεται μόνο ένα συρραπτικό. Κανένα πρόβλημα! Είσαι ο Alan Probe: Amateur Surgeon. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις ακόμη και το Etch-a-Sketch για να βρεις "ξένα σώματα". Ποιος χρειάζεται υπερήχους;; Κι αυτό είναι μόλις το Act 1!

Thought #85: rawhide

Όταν δεν είμαι καλά, γράφω. Καταλαβαίνω πως δε γίνομαι καλύτερα, αλλά μάλλον στόχος είναι να γίνομαι χειρότερα. Μόλις πιάσω πάτο, τρομοκρατούμαι τόσο πολύ, σα να βυθιζόμουν ως το βυθό της θάλασσας και σπασμωδικά χτυπάω χέρια και πόδια για να βγω στην επιφάνεια και να πάρω μια σωστή ανάσα. Ίσως μερικές φορές να εύχομαι κι όλας να μην καταφέρω να προλάβω, για να γλιτώσω απ' το μαρτύριο. Ο πνιγμός θα ήταν για μένα ο χειρότερος θάνατος όσο ο θάνατος λύτρωση. Μα δε θα το επιτρέψω.

Κρύβομαι και χάνομαι και κλείνομαι στον εαυτό μου, προστατεύομαι για μια μέρα, μα στο εξωτερικό περίβλημα του καλύμματος που με προστατεύει, έχω υποσυνείδητα κρεμάσει χιλιάδες λαμπιόνια, φωτεινές επιγραφές και σήματα που δείχνουν εμένα, το ζαρωμένο κουκούλι που απομυζάται απ' έξω και από μέσα ταυτόχρονα, επιτείνοντας την προσοχή σε μια μιζέρια που θρέφεται μόνο από εξωτερικό ενδιαφέρον. Κι όμως παράλληλα ρουφάνε. Το αίμα; Τους χυμούς; Κι όταν θα μείνει μόνο σάρκα να θυμίζει ένα λαστιχένιο κουκούλι, δέρας άμαλλο και όχι πια χρυσό, θα κρεμαστεί σε κάγκελα να γίνει λάβαρο νωθρότητας, αν-επιμέλειας και σάχλας. Μα θα στρέψει έστω και τότε πάνω του τα βλέμματα(;).

Σελ. 123, περ. 6-8.

[...]Soon enough he is stalking doorways, leading the dancing moon of Jed's flashlight with the barrel of his rifle, and always listening. Corners, however, only reveal more corners, and Jed's light only targets ashen walls, though soon enough they all begin to detect that inimitable growl,¹⁵⁵ like calving glaciers, far off in the distance, which at least in the mind's eye, inhabits a thin line where rooms and passageways must finally concede to become a horizon.

"The growl almost always comes like the rustle of a high mountain wind on the trees," Navidson explained later.[...]
_________________
¹⁵⁵In describing the Egyptian labyrinth, Pliny noted how "when the doors open there is a terrifying rumble of thunder within."^x


Ευχαριστώ comingthrough και kanataki για την πρόσκληση! Μ' άρεσε αυτό!

Όποιος ξέμεινε και δε βαριέται ας γράψει κι αυτός. Παίρνεις το βιβλίο πιο κοντά σε σένα, πηγαίνεις στη σελίδα 123 (αν δεν έχει τόσες πας στο επόμενο), βρίσκεις την 5η περίοδο (από τελεία σε τελεία μετράνε) και αντιγράφεις σε ποστ από την 6η έως και την 8η.

V-day karaoke

-η απόλυτη αφιέρωση-

video taken from Douglas Coupland's JPod S01E05

Tune of the week #57

Puressence - Don't Know Any Better

Here's my excuse, here's my excuse
and I don't know any better
Falling for you, falling for you
cause I don't know any better

Ό,τι πιο υπέροχο έχω ακούσει ενώ οδηγώ. Ταίριαζε και με τη μουντίλα της μέρας σήμερα...

Thought #84: calculated

Μπορεί να προσθέσω στην πρόσκληση, μα θ' αφαιρέσω το "μου" από το τέλος, στο τέλος να μείνει η τυπικότητα. Πολλαπλασιάζοντας τις ώρες που μετράνε αντίστροφα είμαι νομικά καλυμμένος, ενώ τα κύτταρά μου διαιρούνται εκθετικά κάνοντας το κεφάλι μου να πάλλεται κόκκινο. Αν αλλάξω το "ο" σε "ένας" και ο ένας γίνει ένας από το πλήθος θα κόψω την κλωστή που θα ήθελα να ενώνει δύο κόσμους. Και δεν το θέλω.

Καρφώνω στο έδαφος, πατάω και πιέζω, παραλυτικό δηλητήριο στάζω και κουνάω τα σαγόνια εγώ. Ξεντύνω το μαύρο σκοτεινό εαυτό σου και προσπαθώ να δω το λευκό. Όσο αντέξω ακόμη τη γκρι συνύπαρξη. Ενδιαφέρον τρίτων μεγαλύτερο κι εγώ να ψάχνω τις λέξεις που έχασες μήπως και ανέβω στη δική σου αντίστροφη σκάλα του υποτιμημένου πρώτου που διαρκώς κατεβάζεις.

Thought #83: dead meat

Κρέμομαι από ένα γάντζο. Αλίπαστο. Ημερομηνία λήξης αορίστου χρόνου. Η άλλη βρίσκει τοίχο. Και το διαλύει. Έληξε; Ο άλλος τρέχει με το μυαλό του μα στην ουσία μένει σ' ένα σταθερό σημείο. Στα χέρια του κρατάει ένα πιστόλι που μας ντύνει μ' αριθμούς. Κι η τρίτη -ωμμ- να βούλιαζε με τρεμάμενα πόδια. Το ταμπελάκι της χάθηκε στην άμμο.

Thought #82: memento

Η κάπνα μένει η ίδια όπως και το τσούξιμο στα μάτια. Τώρα ίσως να μη βαριέμαι τόσο και να μη μένω αμέτοχος στα γεγονότα γύρω μου. Ακόμη και ως απλός παρατηρητής. Υπάρχουν όμως φορές που όσα γράφονται γίνονται ήχοι και μου θυμίζουν χαρακτηριστικά εσένα. Όλα σχηματίζουν εσένα και περνάς στιγμιαία απ' το μυαλό, μια σκέψη που έχει αποβληθεί από μόνη της εδώ και καιρό. Στα ίδια μαγαζιά ακολουθούμε ίχνη που δε συναντιούνται ποτέ. Σωστή αντικατάσταση δε γίνεται. Άλλο το πρωταρχικό και άλλο το καινούριο. Όχι χειρότερο. Απλά διαφορετικό. Περνάω καλά και χωρίς εσένα όπως τότε. Μπορεί πλέον να μεθάω στο τρίτο και όχι στο πρώτο ποτήρι. Χάρισες την εναλλαγή σε μια ζωή που μ' άρεζε να μένει στάσιμη και προβλέψιμη. Και τη μουσική που τώρα ακούω. Σε νοιάζομαι από μακριά όσα παράπονα κι αν έχω. Δεν ξέρω τι αγαπάω πια. Είναι στιγμές και μνήμες βαθιά τυπωμένες που ούτε καν με τον τόσο ιδρώτα που χύνω δε ξεθωριάζουν. Σαν τατουάζ. Διάστικτο το σώμα μου για χρόνια.

More

Πώς μπορεί κάποιος να αγγίξει την απόλυτη ευτυχία;

Mean Uncouth Grump !

Φτιάξε μου καφέ! Έχω διάβασμα! F$*&)#*(!&#(%_@K!

Υ.Γ. Καλό μήνα;!