"Είμαι κόρη Καρνελούζου και μ' έκανες περιπτερού;;;" έτρεξα και φώναξα στη μάνα μου. Εκείνη στη σκέψη ότι ο γιος της σε λίγο καιρό θα βγαίνει τσάρκα στη Συγγρού (έχουμε κι εμείς εδώ στη Θεσσαλονίκη), θα φοράει φουστάνια και θα δουλεύει ως περιπτερού υπό το όνομα Ντάνα, με χαστούκισε και έβαλε τα κλάματα... Μετά της είπα πως είναι σίριαλ, καινούριο, στον ΑΝΤ1, "Δις Μαδιάμ" και κάπως ηρέμησε.
Έπειτα βγήκα και πάλι από το δωμάτιο, ουρλιάζοντας πανηγυρικά "το πήραμε"! Δε δύναμαι να φανταστώ τι μπορεί να πέρασε από το μυαλό της ταλαίπωρης στο άκουσμα των δύο αυτών λέξεων. Είχα παθιαστεί τόσο με το Survivor: Ελλάδα - Τουρκία που νόμιζα πως είμαι και γω στον Παναμά. Περιμένω πως και πως να δω τον "ελληνοτουρκικό έρωτα" που θα κονταροχτυπηθεί με τα "Σύνορα της Αγάπης"! Της είπα να πάω και γω (μπορεί να βρω και το άλλο μου μισό!) και με έφερε στα συγκαλά μου χτυπώντας με μπαμπέσικα με τη φράση: "Δε θα άντεχες ούτε μια μέρα".
Κανονικά θα έπρεπε να πεισμώσω! Αλλά δεν είμαι για να τρώω πουλιά Παναμιώτικα, ψάρια αγνώστου προελεύσεως και καρύδες σε κάθε πιθανή συνταγή. Συζητούσαμε όταν πρωτοξεκίνησε το Survivor στην Ελλάδα με μια φίλη μου (διαβάστε το νέο ποστ του Aenaos για τη φιλία ΕΔΩ!!!), για το τι θα παίρναμε μαζί μας ως προσωπικό αντικείμενο. Αυτή απάντησε: "Μια νταμιτζάνα νερό". Εγώ θα ήθελα έναν υπολογιστή με σύνδεση στο ίντερνετ και προμήθεια σε σοκολάτες για κάθε μέρα παραμονής στο νησί. Εσείς;
Και τώρα βλέπω Όλα 7 και ξέρω πως για να γίνω γνωστός, το μόνο που έχω να κάνω είναι να γίνω ρεντίκολο στην κοινωνία (δείτε Στόκο-Τόκο) και ο Θέμος θα με καλέσει. Λέω να πάω να δοκιμάσω εκείνον τον κορσέ της αδερφής μου και τα μπαλαρινέ και να βγω στην Αριστοτέλους. Μπορεί και να πιάσει! Θα κάνω το "Πέταγμα της Πεταλούδας" (τραγική καλτ παιδική εκπομπή με συνομήλική μου σε τοπικό παρακμιακό κανάλι στα '90s) αλλά σε παραγωγή 2006-2007. Η συνομήλική μου είχε εξέλιξη. Μοίραζε φυλλάδια ντυμένη "έβαλα το σακί απ' τις πατάτες γιατί δεν έβρισκα φούστα, έπιασα και τα μαλλιά μου κότσο και το παίζω Πειρατίνα της Καραϊβικής" στην πρεμιέρα της ταινίας. Χειροκρότημα! Υποκλίνομαι!
Υ.Γ. Τα γεγονότα που εξελίσσονται σ'αυτό το ποστ είναι αποκυήματα της νοσηρής μου φαντασίας.
No comments:
Post a Comment