Thought #32: Εν Αθήναις - ένα ιαπωνικό μαρτύριο

Πήγα, είδα και γύρισα... Όπως τα λέω... Τάχα μου για εξετάσεις ιαπωνικών. 2^ο επίπεδο σου λέει, 3^ο πτυχίο στη σειρά δηλαδή (είναι ανάποδοι οι Ιάπωνες), 20 άτομα το δίναμε, απ' όλη την Ελλάδα. Μεγάλη επιτυχία! Θρίαμβος! Το ότι πρέπει να κατεβαίνω Αθήνα για τις εξετάσεις πάει κι έρχεται. Ευκαιρία να συναντήσω και φίλους. Αλλά είναι πολύ ζόρι... Η εμπειρία αυτή τη φορά με σόκαρε. Τετράκις...

Πρώτο σοκ:

Το τρένο ιντερσίτι εξπρές, κοστίζει 33 ευρώ (το φοιτητικό πανάθεμά με...) και κάνει 4 ώρες και 15 λεπτά να φτάσει στην Αθήνα, ενώ το απλό ιντερσίτι 22 ευρώ και κάνει άλλη μια ώρα... Αν μια ώρα κοστολογείται 11 ευρώ με το τρένο απλά να μην κάνει ορισμένες στάσεις και να συνεχίζει με δολοφονικά αργή ταχύτητα και ένα διαρκές ταρακούνημα, την επόμενη φορά θα πάω μ' αεροπλάνο. Χίλιες φορές!

Δεύτερο σοκ:

Όλα είναι θεόρατα. Στην πλατεία Κλαυθμώνος ένα βράδυ (που ΔΕΝ έβρεχε) που ήμουν μόνο εγώ και το γιγάντιο άγαλμα (με 3 ανθρώπους με τα χέρια στον αέρα), ένιωσα ένα ταπεινό χαμομηλάκι σαν τη Ματίνα Μανταρινάκη. Είναι που είναι και οι δρόμοι διπλάσιοι σε φάρδος μ' αυτούς της Θεσσαλονίκης, είναι που μου θύμιζε για πρώτη φορά στα χρονικά ευρωπαϊκή πόλη και ένιωθα δέος... Άσχετο κοινωνικό σχόλιο καταναλωτή: Στη Σταδίου καταστήματα όπως των Hermes και D&G έχουν βιτρίνες που καταλαμβάνουν 2 ολόκληρους ορόφους και πόρτες εξίσου μεγάλες, είτε καλύπτουν μισό οικοδομικό τετράγωνο. Το MALL είναι σα fusion των City Gate και Mediterranean Cosmos, ενώ το ATTICA των FOKAS και πρώην-Λαμπρόπουλου-δε-θυμάμαι-το-όνομά-του...

Μίνι λιποθυμία:

Το ξενοδοχείο μας, διέθετε Pay-TV και το κανάλι 22 έπαιζε τσόντες χωρίς καν να πατήσουμε κάτι... Το ανακαλύψαμε κάνοντας ζάπινγκ...

Τρίτο σοκ:

Τριπλό σοκ και δέος. Πρώτα το λεξιλόγιο, μετά το ακουστικό, τελειωτικό χτύπημα τα κείμενα και οι εκφράσεις. Ένιωσα να με πετούν στο έδαφος, να με πυροβολούν και να μου δίνουν και χαριστική βολή. Με τη Νάσσια περιττό να αναφέρω πως στο τελευταίο μέρος, επειδή δεν έφτανε ο χρόνος για 8 (!) κείμενα της μιας σελίδας με 7, 5, 4, 4, 1, 1, 1, 1 (σύνολο 24) ερωτήσεις, τις εκφράσεις (4 σελίδες) τις παίξαμε τζόκερ. Λόττο, πάμε στοίχημα, όπως θέλετε πείτε το. Εγώ πάντως ούτε που κοιτούσα το τεύχος των ερωτήσεων, απλά μουτζούρωνα το "σωστό" κυκλάκι στο φύλλο των απαντήσεων...

Τέταρτο σοκ:

Το τρένο και πάλι. Η' καλύτερα, οι επιβάτες. Στον... πηγαιμό, είχα τουλάχιστον δίπλα μου τη Νάσσια. Τώρα είχα από δίπλα έναν γλοιώδη βρώμικο τύπο αλλοδαπό (όχι δεν είμαι ρατσιστής...) που σε κάποια φάση έπιασε τη δυσαρέσκειά μου και κάθισε ευτυχώς σε άλλη θέση στο βαγόνι μιας και ήταν το μισό άδειο. Και από πίσω είχα μια κοπέλα γύρω στα 24, που πήρε τη μάνα της γύρω στις 24 φορές τηλέφωνο, λέγοντας ηλιθιότητες, όπως διαβάζοντας αποφθέγματα από ένα ηλίθιο βιβλίο, ένα από αυτά ήταν και το εξής: "Το μεγαλείο του ανθρώπου έγκειται στο ότι όταν πέφτει, βρίσκει τη δύναμη να ξανασηκωθεί!"

Αμέ!