Tune of the week #46

It's a shame now, baby, you can't see yourself
and everything you're running from
and it's the same world, honey, that has brought you down,

Maria Taylor - A Good Start

as the one that's gonna pick you up,
and pick you up...

Weekend Wall 52

Plant the seed of thought and thoughtfulness...

... the plant of love will bloom and convey your message...

Japanese word of the week #27

I could write so many of them with my teary eyes...

哀歌

AI-KA

Meaning: lament (song); elegy; dirge; sad song;

... but I have to break the shackles of my cloudy mind...

Ο πρώτος του χορού

Εγώ τη θεία μου θέλω να την προωθήσω. Απλά δεν έχω βρει ακόμη την κατάλληλη εκπομπή. Είναι η "μίνι-παράλυση" η οποία την πηγαίνει πίσω, αλλιώς θα την έστελνα στο So You Think You Can Dance. Αν και πιστεύω πως με την πέραση που έχει και η Αννίτα τον τελευταίο καιρό, εκείνη θα πρέπει να την αναλάβει.

Ήρθε τις προάλλες στο σπίτι και μας έκανε την καρδιά περιβόλι, ανακοινώνοντας την κληρονομική πάθηση από την οποία θα υποφέρουμε όλοι ως οικογένεια σε λίγα χρόνια. Χορεία Χάντιγκτον. Και το γράφω και στα ελληνικά γιατί η επάρατος νόσος χορεία η συγκεκριμένη, σε βρίσκει να κάνεις σπαστικές κινήσεις ενώ περπατάς που προσομοιάζουν χορευτικές φιγούρες. Αν δεν ήξερα τι καλός χορευτής είμαι, θα υπέθετα πως με βρήκε η κακιά αρρώστεια από νωρίς στο dancefloor του Σοδάδε. Μια μικρή υπενθύμιση σε όσους χτυπιούνται εκεί, να πάνε να το τσεκάρουνε, μην τρέχουνε αργά στα νοσοκομεία.

Τώρα πέρα απ' την πλάκα, και επειδή είμαι περίεργος και επειδή μ' αρέσει να ενημερώνομαι, την έψαξα την πάθηση στη "βικιπαιδεία", να εδώ, και είναι πραγματικά σοβαρή και όχι για γέλια. Απλά ο τρόπος που τα παρουσιάζει όλα η θεία μου είναι τραγελαφικός και υπερβολικός. Επίσης, η γλυκιά μου είναι μυθομανής.


Στο δημοτικό μου έλεγε πόσο καλές φίλες ήταν με την Νταϊάνα, πως έπαιρναν το τσάι τους, με ζάχαρη και γάλα, στους κήπους του Κένσιγκτον και της μιλούσε για όλα της τα προβλήματα. Πάω στοίχημα θα της έδινε και συμβουλές για τον Ντόντι η θεία. Σκεφτείτε πόσο στεναχωρήθηκε για τον άδικο χαμό της. Φόρεσε τη μαύρη πλερέζα και έβγαινε στους δρόμους ν' αλυχτάει.

Όταν συνήλθε απ' το σοκ, ξαναπήγε φυσικά Λονδίνο. Αν δεν πήγαινε 2 φορές το χρόνο δε μπορούσε. Κάτι πάθαινε. Και να μην πάθαινε, κάτι θα 'βρισκε να πει πως έπαθε. Εκεί συνάντησε και τον Ουίλιαμ, το πριγκηπόπουλο, ο οποίος μετά το ευχαριστώ για τα συλληπητήρια της θείας "μάι κοντολένσες" (πιάσε μάη μου να φας τριφύλλι - γιατί δε ξέρει γρι αγγλικά, εμένα παίρνει να της τα λέω και μετά τα λέει και λάθος η χαζή - όλοι στην οικογένεια απορούμε πώς συννενοείται εκεί), της είπε πόσο θέλει να με γνωρίσει. Η άλλη φυσικά δεν έχασε ευκαιρία και του είπε να τον φιλοξενήσει όποτε θέλει. Ο Ουίλιαμ πρέπει κάπου να έχασε το δρόμο. Δεν εξηγείται αλλιώς...

Κι αυτό, γιατί άρχισα να την πιστεύω. Αν διαβάσετε τι παθαίνεις με τη χορεία, γίνομαι καραμπινάτο παράδειγμα. Πρώτα απ' όλα παραλύεις. Πώς δικαιολογείται το γεγονός ότι πάλι έστριψα το πόδι μου χθες το πρωί και μια ζωή περπατάω πλάγια σαν το καβούρι; Το μυαλό σαλεύει! (Αυτό δε θέλει περαιτέρω διερεύνηση - το 'χουμε, το 'χουμε). Και τέλος, η ακαθισία! Μου το λεγε εμένα ο φιλόλογος στην πρώτη γυμνασίου. Καρφιά έχει το θρανίο σου και δε μπορείς να κάτσεις; (Ναι, συγγνώμη που κατουριόμουν!).

Πάντως, φίλοι μου καλοί, καλοί μου φίλοι, όταν θα γίνω ραμολί, και θα φυλάω μπικουτί μέσα στο τσίγκινο κουτί (από άλλο ανέκδοτο), να έρχεστε να μου αλλάζετε καμιά πάνα εντάξει; Γιατί, σνιφ, νοιώθω μόνος. Και σαλεμένος και μόνος, θα κάνω καμιά τρέλα! Είδατε ο Κορεάτης στην Αμερική. Δε θέλει πολύ ο άνθρωπος! Προς το παρόν όμως θα σύρω το χορό της κουλαμάρας! Αν έμπαινε κι αυτή η πουέντ!

Thought #49: The act of mimesis

The damsel in distress syndrome or pity the fool syndrome. This is how I named my pathetic pursuit for love. Playing dumb, fragile and even dead. Inside. Ever since I remember myself. My storytelling would always be tragic, with me as the main character, in the most pathetic fucked up state imagined.

The matchstick selling baby, the long forgotten and abandoned kid, the cold and lonely boy, the silent observer guy, but always the hiding behind a smile man. The parts I play, I choose and play out myself, which in turn leads to just me appreciating myself and living for lil' old me. Such selfishness... It can't be helped that the audience to my little acts of self-indulgence is limited to one.

Me.

I act out relationships, hopes and dreams with unique skill. Things I know so little about. By simply observing and recreating.

Maybe theatrics is my forte. I fool all of you. And now I'll show you how it's done. Just let me finish putting on my make-up. So that I'll come prepared for the next game of charades.

Thought #48: Sandman

I thought he wouldn't come.

Taunting and grinning from the other side, while I was in pain.

I was wrong.

The next second he was standing right beside me.

He did come.

Opening a rift in time and space, shifting the room to another dimension. No movement caught by my dampened eyes.

And suddenly I started feeling even more scared than lying awake.

The sand covered my eyelids and made them heavy yet another night. My third eye woke up as my body felt rigid.

In this world, my arms outstretched and still, I couldn't reach you. I was pushed down the long stairwell. As I tumbled the downward spiral all I could think was you and you alone. His smirk though reminded me of the horrible outcome that awaited.

Trapped in the world of dreams, tormented by Hypnos and his son. What I imagined would be better, was much worse there.

Thus, sometimes, I call out your name before I sleep or when I wake up;
the charades keep me from falling to pieces...

Face Transformer

Tired of seeing that tired old face in the mirror all day long? What about some change, huh? It was Βορέας who gave me this link and told me I could even convert my face to manga form! Well, that option didn't work out that well but here is me as an old guy, an east Asian and a girl (with a bit of facial hair) ! Since all my friends actually went nuts about it and spent up to half an hour tranforming images of themselves, why don't you give it a try as well?

Clicking on any of my pics will also link you to the site!

Μη με ζηλεύετε!

Έχω έναν πόνο στην καρδιά και θέλω να τον μοιραστώ. Θα γινόμουν και ο πρώτος σκεϊτμπόρντερ στην Ελλάδα από την ηλικία των 10, αλλά της θείας μου της έκλεψαν το σκέϊτμπορντ που μου έφερνε από Αγγλία στο αεροδρόμιο. Έπειτα σκεφτόμουν τα ρόλλερς ή τα πατίνια. Αλλά αυτή πάντα έμπαινε εμπόδιο στα όνειρά μου. Γιατί μαμά;;; Ατσούμπαλο με ανέβαζε, ατσούμπαλο με κατέβαζε. Πού να σου πάρω εγώ ρόλλερς; Να μου έρχεσαι μες τα αίματα και τις μελανιές; Αφού είσαι ατσούμπαλος! Δεν είμαι!

Όλοι απλά φθονούν το ταλέντο μου και με ματιάζουν! Δε θυμάμαι εγώ καλοκαίρι του '98 που ήμουν στο Λονδίνο, τι καλά που έκανα τα τριπλά άξελ και τόλουμπ στο παγοδρόμιο; Ο Κωστάλας θα με εξυμνούσε! Πρώτη μου φορά με παγοπέδιλα και το ανυπέρβλητο ταλέντο μου ξεχείλιζε! Αφού έμαθα σε χρόνο ντε-τε να φέρνω σβούρες όλη την πίστα, ξεδίπλωσα και το μικρόβιο του χορευτή που έκρυβα πάντα μέσα μου. Χόρευα με τόση μαεστρία το Μακαρένα που όλοι στέκονταν και με κοιτούσαν. Επάνω στην καλύτερη μου φιγούρα, όταν λένε οι κυριούληδες "χεεεεεεέι, Μακα-ρέ-"... στο "-να", πάλι όλοι είχαν σχηματίσει κύκλο γύρω μου. Είχα βρεθεί φαρδύς πλατύς στην πίστα και σκίστηκε και το αγαπημένο μου τζην. Αλλά η κάργια βλαχάρα Αγγλίδα με τις κόκκινες φακίδες έβλεπα πως με κοιτούσε. Ήθελε να χόρευε κι αυτή τόσο καλά... Το όνομά μου γράφτηκε με χρυσά γράμματα στην ιστορία του παγοδρομίου εκείνου. Γιατί είμαι σίγουρος πως γι' αυτό ζήτησαν τα στοιχεία μου. Η τιμητική πλακέτα ακόμη να 'ρθει...

Έπειτα θυμάμαι Σύρος... Αχ, ωραίο νησί. Στην πισίνα έλουζα το κούρειο (από το Κούρος ντε!) κορμί μου, ρίχνοντας το τόπι. Και ήρθε και γύρισε το πέλμα μου όλο ανάποδα και με τρέχανε στο ιατρικό κέντρο Σύρου. Ο υπαίτιος δε βρήκα ποιος ήταν αυτή τη φορά, αλλά μια τέτοια γοητεία, όλο και κάποιος θα τη μάτιαζε. Και μιας και αναφέρθηκα στο μάτι, το τσακίρικο, το βλοσυρό, το πρόστυχο, το γκριζογαλαζοπράσινο αν μη τι άλλο, μ' έβγαλε ο δρόμος μου στη Νάξο, όπου μου μπήκε ένα ξυλαράκι μες το μάτι. Το ίδιο το νησί με εκδικήθηκε για την ομορφιά μου! Μου μπήκε και μένα το γιούκα στο μάτι σαν την Αμαλία απ' το Παρά 5! Ίσως από μένα να εμπνεύστηκαν για το στόρι. Θα το ψάξω και ίσως κάνω μήνυση.

Επόμενη φορά πρέπει να ήταν όταν γνώρισα τον καλύτερό μου φίλο. Από τότε με ζήλευε φυσικά επειδή ήμουν πιο ψηλός. Πήγα να πηδήξω έναν τοίχο 3 μέτρα για να δείξω πόσο νίντζα είμαι και να τον εκπλήξω, μα εξεπλάγην εγώ όταν κατέληξα στο νοσοκομείο και αγκαλιά με μυοχαλαρωτικά για μια βδομάδα. Αλλά σήμερα, ω σήμερα, τι ήταν δεν ξέρω. Το νέο μου μαλλί; Τα εκπληκτικά μου ρούχα; Η φαλάκρα που έκανε πλέον μπαμ; (έχει τη γοητεία της και σημαίνει πως έχω αυξημένη τεστοστερόνη - ακούτε;;;) Μπορεί όλα αυτά μαζί. Αλλά έφτανα Βενιζέλου όταν έστριψε πάλι το πέλμα μου και έπεσε όλο το βάρος μου (80 κιλά μην ξεχνιόμαστε) πάνω του. Και τώρα θα μηνύσω και το δήμο για τις λακκούβες του!

Σας είπα εγώ. Πονάω!

Weekend Wall 51

A few more steps towards the sea...

... with summer breeze along the green walk...

Thought #47: Bound

Click on image to read.

Photo titled Bound and is a work of ~Zeal-GJP on deviantArt.
Text, layer and blending my own.

As hard to read as it is to be bound...

Japanese word of the week #26

For the giant dying out...

太陽

TAI-YOU

Meaning: sun

... an elegy before the dark days to come...

Tune of the week #45

Once I wanted to be the greatest
no wind or water fall could stop me


Cat Power - The Greatest

and then came the rush of the flood
the stars at night turned you to dust

Thought #46: via vial vile

As I was counting, the grains were falling rapidly. And then their numbers changed. As if it was tipped over. Instantly. In a heartbeat. And my heart beat; faster; and voice vibrations of a certain frequency put me in a trance.

But I am just a lost cause. No army of lovers. Force me to the battlefield; I'll run away on a scavenger hunt. And when I collect every trace of memory I want to hold dear, I'll change again. Into a scientist. That which I cannot become. But my job will be simple. A glass vial to keep what I have gathered. My heart will be replaced with it.

And as I'll lay silent on the desert of changes, force me to the ground and bury me. This time I won't be running away. This time, I'll be a relic. When all that's left will be the vial.

In ages to come, it'll reveal everything.

.ico

My blog now has a cute little key icon to go with it ^_^
Shout out goes to my taller (!) friend Paskalip (once again!)
I can't thank you enough!
Isn't it nice?
A nice little touch to my blog.
It makes it even cuteeer! *swoon*
It's next to the address :)
A cute black key.
Use it wisely.
And only if you 're certain you have what it takes to enter this room.
For thoughts.
Hahaha :) Just kidding!
Enjoy your -updated- stay!

Thought #45: 2c1@y

ένοιωσα μικρός σ' έναν κόσμο μεγάλων/
ένοιωσα μεγάλος σ' έναν κόσμο μικρών{
ένοιωσα οικείος σ' έναν κόσμο ξ έ ν ο_
ένοιωσα ξ έ ν ο ς σ' έναν κόσμο οικείο}

θα το γράψω αυτό στο ροζ σημειωματάριο να το θυμάμαι-
καθώς θα κολλάω παντού μαγνητάκια·
...ώσπου να έρθει το αύριο...

Κόψτε κάτι!

Μόλις γύρισα από ένα μαραθώνιο μέσα στο ίδιο μου το σπίτι βγάζοντας άναρθρες κραυγές και κρατώντας το λαιμό μου. Εκεί που κοιτιόμουν ωραία ωραία στον καθρέφτη, το είδα... Το διπλοσάγονο! Το καταραμένο στρώμα λίπους κάτω από το σαγόνι μου, το οποίο μοιάζει με σαλιάρα όπως μου βάζανε βρέφος. Είχα μία για κάθε μέρα της εβδομάδας! Το γιατί τσίριζα είναι άλλο θέμα!

Νομίζω πως έτσι πως τραβούσα πίσω το παραπανίσιο δέρμα (το είχα δει σε εκπομπή αυτό, τσιτώνει το χαλαρό δέρμα!) εξαφάνισα (κατάπια;) το μήλο του Αδάμ μου! Ίνσταντ αλλαγή φύλου σου λέει!!! Το τι νερό ήπια και τι γαργάρες έκανα προκειμένου να το επανεμφανίσω δε λέγεται! (Πιστεύω πως στην προηγούμενη ζωή μου ίσως και να ήμουν μάγος). Ακόμη νομίζω πως δεν επανήλθε πλήρως! Τι να κανωωώ;;;

Το σιχαμένο διπλοσάγονο έχει φυσικά δείξει τις απειλητικές του διαθέσεις από παλιότερα. Στο γυμνάσιο κι όλας, είχε την τρομακτικότερη έκφανσή του, το λεγόμενο πεντοσάγονο. Μία εκεί έξω κρατάει στα χέρια της αποδεικτικά στοιχεία και με απειλεί κάθε φορά πως θα τα βγάλει στη φόρα. Αυτό βέβαια προυποθέτει εγώ να έχω γίνει μεγάλος και τρανός (και τελείως φαλακρός), πράγματα τα οποία δε θα συμβούν γιατί παλιμπαιδίζω, είμαι αδύναμος σα την ιτιά και θα βάλω εμφυτεύματα! Έτσι για να σκάσει κι ο άλλος που φαλακρό μ' ανεβάζει και φαλακρό με κατεβάζει! Είμαι και πιο ψηλός απ' αυτόν!


Τι θα κάνω με το υπερχειλίζον πάχος μου; Για να κατέβω στα 72 κιλά που θέλω και πάλι, πρέπει να χάσω 8 ολόκληρα κιλά! Να σας βάλω μερικά καλέ κύριε; Να τ' αφήσω τόσα καλή κυρία; Και ναι λοιπόν, είμαι "σκλάβος" με εισαγωγικά πάντα, της ομορφιάς, όπως έλεγε κι η Βάνα (Μπάρμπα) στον Alpha το απόγευμα, αλλά δε με νοιάζει! Θέλω να ξαναγίνω χτικιό! Χριστέ μου! Νομίζω πως θα πεθάνω από παχυσαρκία πριν καν από την ξηρασία της αγαμίας! Για γυμναστήριο ούτε λόγος! Βαριέμαι! Θα πάρω μασαζοκαλσόν σλιμ και μια ζώνη σλιμγουέι στην καλυτέρα. Κάνουν δουλειά;

Θα αυτοπυρποληθώ! Πάει και τελείωσε! Με AVA εννοείται! Μπας και καεί το λίπος! Μη με θάψουνε και μοιάζω με βόδι! Όταν άλλοι διαφημίζουν ολάκερη ταινία μέσω ενός μπλογκ (εννοείται πως θα τη δω!), εγώ να μη διαφημίσω το νέο AVA με τσάι Ultra που εξαφανίζει τα λίπη στη στιγμή;

Weekend Wall 50

Half the way to 100, those tree houses started bursting out of the ground...

... Spring really puts nature in an orgasmic motion...

Thought #44: Home

Click on the image to read. Sorry for everything being so cramped up together. If it's to make you sad, you don't have to. Home is where the heart is. Cliché, but true.

Thought #43: Doppelgaenger accompaniment

Following movements
of phantom limbs,
one arm reaching for the other like
a suit of armor unlike any other.

The steps he'll take
count ten and one,
till he reaches the wall mirror
and feels its surface with
the ghostly palms of his.

Hearing the voice beyond
pushes aside the gelatinous field;
Footsteps on dark and vacant corridors
vibrate the silence with echoes of funeral tears.
And then his voice like
music first heard as a convoluted, muffled sound...

"'Tis I" it spoke,
but "'Tis thou" should had been uttered.
A perfect twin -
crying his name so uninvitingly.

What came to pass,
inside the realm of turnabouts
would not once follow the scores of said conductor.
Instead a free form chosen;
as his other self had once envisioned.
Deadly notes, high-strung vocality,
illicit words for the faint of heart.
It was a joust of supremacy.
The world would question still,
who was the one,
who walked back out
across the mirror's other side...

©2006-2007 *l0v3l3ss

Cause I'm always jealous... Please tell me you understand!

Tune of the week #44

When you sleep at night
and everything seems so right
then you think it's over
but it's never over

Erik Faber - Not Over

Muse-ish music for my ears for the music lovers hiding tears...

Japanese word of the week #25

When you feel entrapped...

孤独

KO-DOKU

Meaning: isolation; loneliness; solitude;

... in a world all your own...

Thought #42: The sculptor

It was around Easter when he was given that special clay. He was told to make two people, in his image. Unfortunately, he passed away before finishing his work. For weeks upon weeks, the only thing he'd think about was the sex of his creations. And so he had decided to leave them sexless. Even featureless. Just two figures, unfinished, inside a large wooden workshop.

When they got there to collect the sum of his work, the smell of grass was all over the place. The scent of the outdoors, so forgotten a scent. The two figures were at the very center. Scary, maybe, since they lacked characteristics, but what struck them as odd was the placement of their limbs. It made them look so sad. Though incomplete, the figures were not empty. They would feel. Even when being bubble-wrapped and driven away. They would feel. Their bodies clearly showed that. Like one needed the other with all its heart. But neither knew how to love. Or if they were allowed to. Since they had no sex. And the world would not understand their love. People need identities. To accept the others. To judge based on those very identities and come up with the verdict whether their love is normal or perverse. The two, though without a sex, were infused with all "qualities" of a human being.

So the vicious circle of blame would begin. One would blame the sculptor, for leaving it sexless. The other would blame itself, for feeling all this love when people wouldn't allow it. The people would blame the two, for even existing. The sculptor, if still alive, would blame him for not being specific. But he, he wouldn't blame anyone. For he is kind.

Tune of the week #43

Tell me, if we sleep together...

Mirah - La Familia (Remix by Guy Sigsworth)

... would it make it any better...

10 πράγματα που έμαθα για τους αγώνες rally

Όταν ένας απ' τους καλύτερους σου φίλους (αν όχι ο καλύτερος) τρέχει σε αγώνα rally ως συνοδηγός, πως είναι δυνατόν να μην πας να τον δεις? Έτσι και γω, ανίδεος, πήγα στο 1ο Ράλλυ Σπριντ Δράμας. Και γύρισα και σώος to tell the tale! Nα τι έμαθα (εκτός από τα βασικά):

(I shot this!)

1) Γίνεστε καλός οδηγός/συνοδηγός (οδηγώντας εσείς ως τα κουτσοχώρια που διεξάγεται ο αγώνας/μαθαίνετε να διαβάζετε χάρτη), κάνετε bonding με τους φίλους σας τραγουδώντας, ξεθάβοντας περιστατικά από το παρελθόν και εξαντλώντας τα νέα σας, και τα νέα της ελληνικής τηλεόρασης.

2) Σφίγγουν γάμπα και γλουτοί, διότι από το σημείο που θα αφήσετε το αυτοκίνητο, ώσπου να βρείτε μια "καλή στροφή" να στηθείτε για να παρακολουθήσετε, θα περπατήσετε τουλάχιστον 6 χιλιόμετρα.

3) Χρειάζεστε τουλάχιστον 3 λίτρα νερό για να αντέξετε μόνο στον πρώτο γύρο. (Η διαδρομή μπορεί να ήταν μόλις 14km αλλα 46 αυτοκίνητα να έρχονται το καθένα με τη σειρά του μας κάνουν πολληηή ώρα).

4) Κάνετε ηλιοθεραπεία μια χαρά. Εγώ τσουρούφλισα το δεξί φαλακρό μου κρόταφο, το μέτωπο και τη μύτη μελιτζάνα. TIP: Πάρτε ξαπλώστρα και αλειφθείτε με αντιηλιακό. ΠΑΝΤΟΥ.

5) Εναλλακτικά, αρπάξτε τα απαραίτητα αξεσουάρ ορειβασίας και σκαρφαλώστε στον ψηλότερο βράχο for best viewing pleasure...

6) Η φύση σας εκδικείται για το κακό που της κάνετε όλα αυτά τα χρόνια και μιλιούνια κουνούπια ορμάνε να σας φάνε, ενώ "μπαμπούρια" ανεβαίνουν στα πόδια σας εκεί που κάθεστε κατάχαμα. (Άλλοι ψωμωμένοι μεταφέρουν κοτρώνες ως άλλοι Hulk και κάθονται πάνω τους - εγώ θα πάθαινα λουμπάγκο).

7) Υπάρχουν σημεία στα οποία απαγορεύεται να σταθείς (εξωτερικά σημεία στροφών κ.α.). Εμείς εννοείται πως καθίσαμε στα ανοιχτά (επειδή το μάθαμε μετά), αλλά ίσως και να το επεδίωξα εγώ να έρθει φαντασμαγορικά το αγωνιστικό που εκτοξεύει πέτρες παντού και βγαίνει εκτός διαδρομής πάνω μου και να λένε όλοι μετά: "He went with a bang".

8) Παθαίνετε πολιτισμικό σοκ με τους φίλους του αθλήματος, οι οποίοι φωνάζουν συνθηματικά μετά από κάθε μαρσάρισμα "φέρτε το πριόννιιι!!!" (όπως ένας star της εκπομπής Je t'aime με την Πάνια), ξύνουν την κοιλιά τους και επίμαχα σημεία, μιλάνε για το "ποιον θα μπήξουνε και πώς" και προσπαθούν ενίοτε να καταλάβουν γιατί δε βγαίνει η φωτογραφία (ξέχασαν το φιλμ). Ναι, είμαι σνομπ και ρατσιστής I guess...

9) Οι αθλητές φοράνε "πυρίμαχα εσώρουχα". Αν αυτό δεν είναι αστείο δεν ξέρω τι είναι.

10) Δεν υπάρχουν ξανθές bimbos με μπικίνι και γόβες στην εκκίνηση που να κρατούν καρτέλα με τον αριθμό του γύρου.

Και για περισσότερες REAL πληροφορίες κάθε είδους αγώνων αυτοκίνησης επισκεφθείτε το R40!

Kingdom Hearts III Extended Trailer

Not only did I "borrow" the video from Kotaku, I found their post title the best suiting. Kingdom Hearts II left me with a bad after-taste and since I never reached 100% completion I didn't get the secret ending which featured a glimpse of the upcoming sequel Kingdom Hearts III.


KHIIFM_Secret_Ending_Hi_Wc.wmv

With Kingdom Hearts II: Final Mix + released in Japan though, there is an extended version of that trailer, that's nearly 5 minutes long and introduces a new villain and the three protagonists without their masks this time. Mickey is thrown in the mix as well. What destiny awaits these heroes? And why does one look like Roxas to me??? I can hardly wait! Though I know I should be holdin' them horses since we Europeans won't probably see KH3 released here before 2008...

I can't thank enough the guy that uploaded the vid!