Μια ξεχωριστή Χριστουγεννιάτικη λιχουδιά

Πάντα πίστευα πως τα άνιμε είχαν κάτι να μου προσφέρουν. Ψάξε-ψάξε, έπιασα λαβράκι! Και όχι του Αργοσαρωνικού, αλλά βορείων θαλασσών! Ατλαντικού και βάλε!

Η ανφάν γκατέ της μπλογκόσφαιρας, εκτός του ότι πηγαίνει στο Lyceum Theatre μια φορά τουλάχιστον στη ζωή της, είναι και γκουρμέ. Σέβεται τον εαυτό της και το εκλεπτυσμένο γούστο της την οδηγεί σε πρωτότυπα γευστικά μονοπάτια. Μερικές φορές ακόμη και στη μακρινή Γροιλανδία.

Ξεχάστε μελομακάρονα, κουραμπιέδες, ακόμα και Lebkuchen. Εκεί, τρώνε στις γιορτές κιβιάκ, που και να μην ξέρεις τι είναι, από την εικόνα και μόνο και τη βρώμα που αναδίδει σου δένεται το στομάχι κόμπος.

Αν σκίζεσαι να μάθεις για τούτο το γαστριμαργικό εύρημα κρατήσου: Παίρνουν μια φώκια και τη σφάζουνε, την αδειάζουν και την τιγκάρουν με ξεπουπουλιασμένα και γδαρμένα πουλιά, τα λεγόμενα auk, δένουν τη φώκια και πάλι και τη θάβουν κάτω από κοτρώνες για αρκετούς μήνες μέχρι να φτάσει σε προχωρημένο στάδιο αποσύνθεσης... Έπειτα την ανοίγουν και ρουφάνε τα auk όπως οι Έλληνες τα κεφάλια απ' τις κουτσομούρες και τις γαρίδες.

Φυσικά και γνωρίζω πως έχει την ευωδιά ξεχασμένου μπλε τυριού και μια έντονη γεύση! Μη χάνουμε το χρόνο μας! Όλοι βαλίτσες για Γροιλανδία φέτος! Ελπίζω μόνο να μην ξέχασαν να ετοιμάσουν κιβιάκ από νωρίς, γιατί πού να περιμένεις να σαπίσει η φώκια τώρα...

Και κανείς δε θα χρειάζεται πια να μας ρωτήσει "Τι θα φάμε σήμερα;"! Ittadakimasu!

Υ.Γ. Οι εικόνες είναι από το άνιμε Moyashimon που έχει να κάνει με μικρόβια και μικροοργανισμούς γενικότερα. Trust me, δε θέλετε να δείτε real εικόνες από κιβιάκ...