Thought #80: seductiveness

9 χρόνια πιο εύκολα τα ακούς. Άλλωστε σ' αυτά εμπιστεύτηκες τα πρώτα σου μυστικά και τον πρώτο σου έρωτα. Φοράς παρωπίδες, κλείνεις τ' αυτιά σου στους θορύβους των υπολοίπων και ανοίγεις το στόμα. Τρέφεσαι με ψέματα-ξυράφια που 9 ολόκληρα χρόνια δεν κατάφεραν να τα αμβλύνουν και το στομάχι σου πονάει σε κάθε σου κίνηση. Θα φτύνεις αίμα θεωρώντας το χολή για άλλους, δε θα καταλαβαίνεις τίποτα, μέχρι ένας τρίτος να σου ανοίξει τα μάτια και να σου δείξει πως ξερνάς τα εντόσθιά σου τόσο καιρό, από σιχαμάρα που έδειξες αφοσίωση σε όσους δεν άξιζαν, που έπνιξες με αγάπη τερατόμορφες έκπτωτες βασίλισσες από θρόνους γεμάτους καρφιά και υπηκόους που δεν αντιστάθηκαν στα θέλγητρά τους . Και εύχεσαι πλέον να κρατάνε στην Κόλαση θέσεις αντάξιες της ασυδοσίας τους.

Στην κάμαρά τους γίνονται αχόρταγες πλανεύτρες πουτάνες αναρτημένες σε κοθόρνους με σκοινιά που συγκρατούνε φιλοδωρήματα της τέχνης τους. Της σαγήνης που αηδιάζει και εξαφανίζει και ραγίζει καρδιές "αδελφικές". Το μόνο πραγματικό συναίσθημα που σου αφήνουν όταν απομακρύνονται πια είναι να τις λυπάσαι. Ευχαριστείς για όσα σου έδωσαν, συνειδητοποιείς πως σου πήρανε πολλά περισσότερα και εύχεσαι να βρουν κάποτε τον πραγματικό έρωτα και όχι ό,τι τους πλασάρεται από μεγαλοαστικά ντιβάνια και μικρόψυχους ανθρώπους ή όσους υποτάσσει το υπνωτικό ανάμεσα στα σκέλια τους. Νοιώθεις τύψεις για όσους παραμέλησες και χαίρεσαι στ' αλήθεια για όσους στάθηκαν ικανότεροι των "ικανότατων". Η απόλυτη κάθαρση έρχεται όταν δε σκέφτεσαι πια όσους έφυγαν για πάντα και το μίσος σου για αλλοπρόσαλλους φυγάδες καταλαγιάζει. Και βάζεις την οριστική τελεία.