Ο κόσμος από ψηλά

Και μιλάμε για ταράτσα. Στον 8ο ανεβήκαμε. Νυχτιάτικα. Μου θέλανε και επικίνδυνες αποστολές. Σκαρφάλωναν πάνω στην τελευταία πλάκα που κάλυπτε το κλιμακοστάσιο. Στο κατέβασμα έριξαν και ένα χορευτικό αλά Δαλιανίδη υποβασταζόμενες και ακουμπώντας στους ώμους. Πώς όλα φαίνονται διαφορετικά όταν είσαι τόσο high και έχει αρχίσει να σου μεγαλώνει η μυωπία! Στα δεξιά μας, η απέναντι που μένει στον 6ο, νομίζαμε πως ήταν άντρας και δη του 4ου (τον ξέραμε) καλυμμένος με σεντόνι και να... τρίβεται. Αλλά όχι. Ήταν κοπέλα με χρωματιστές κάλτσες που όλο κουνούσε τα πόδια της (φασκιωμένη στο σεντόνι σα τη μούμια). Υποθέτω μπορούσε να χρησιμοποιεί το TV control για δονητή. Όλο αυτό πασπάτευε στα δεξιά της. Ευθεία μπροστά αυτή τη φορά, ήταν ένα γρόμπαλο σ' ένα κρεβάτι. Το γρόμπαλο κατά σειρά γκαβομάρας 0.0, 2.0, 7.0, φάνταζε σκυλάκι ή πτώμα, ζευγάρι που το κάνει, ξανθιά που στηρίζεται στο χέρι της και κοιτάει το πρόσωπο του φίλου της που είναι ξαπλωμένος στο πλάι της. Νικήτρια το 7.0! Μάλλον το 2.0 είχε εξάψεις (εγώ ήμουν το 0.0 εντάξει;;;).

Την άλλη φορά θα πάω με τηλεσκόπιο. Αν βρω. Στη χειροτέρα, έχω και κάτι κυάλια από το Fit for Fun. Όπου και να γύριζες το κεφάλι, σπίτια έβλεπες. Η καλύτερη θέα!

Υ.Γ. Οποιαδήποτε συσχέτιση με peeping Toms και voyeurism χαρακτηρίζεται ως ανακριβής.

Loveholic2

Have you ever become breathless because of love?

Ρωτάει η μικρή Κορεάτισσα που μένει από οξυγόνο στην αρχή. Και ναι μεν το ξεκίνημα είναι εντυπωσιακό, μετά εμφανίζεται όμως η τραγουδίστρια που μπέρδεψε τις γιορτές, τα Χριστούγεννα, το Τριώδιο, τα μπούτια της με τα λαμπιόνια της επί Υποφέρω-εποχής Βανδή κι ήρθε κι έλαμψε όλο το μαλλί. Ανά διαστήματα. Αναμεταξύ τους ό,τι πιο "φάνκυ" σε γραφικό το πέταξε στο κλιπ και γυρνάμε πίσω στην ασθενή. Ετούτη είχε πρόβλημα με την αναπνοή και δως της να παίρνει οξυγόνο, τώρα γιατί φοράει την ποδιά ολάκερη και έχει δεμένα και τα πέλματα της σαν και μένα που γυρνάω τον αστράγαλο μια φορά το μήνα, δεν ξέρω. Αντί να φοράει τη μάσκα οξυγόνου, χαιδεύει κάτι ορούς, που μέσα έχουν διάφορα, πώς χώρεσαν εκεί μέσα ένας Θεός ξέρει. Αν πάθει τίποτα αυτή θα φταίει. Δώστου κι ένα δάκρυ κύλησε, μάλλον δεν αντέχει τόση αγάπη, καλή μαλάκω κι αυτή, να το δείτε κι εγώ έτσι θα καταντήσω. Η δική μου φορεσιά όμως θα έχει και ωραιότατα μακριά άσπρα μανικάκια που θα δένουν πίσω απ' την πλατούλα. (Άργησε η τραγουδίστρια να επανεμφανιστεί και ήταν για καλό μάλλον).

Το όλο κόνσεπτ του κλιπ ήταν στα πλαίσια του ασιατικού κινηματογράφου, που δε βγάζεις και πολύ άκρη, αλλά είναι καλογυρισμένες σουρεάλ ταινίες. Δεν ξέρω Κορεάτικα, αλλά μέσα στον ορυμαγδό αγνώστων λέξεων πιάνω το "I'm loveholic" και "high, high on love" που είναι και το ζουμί. Το τραγούδι δεν παύει να μου αρέσει και να έχει ανεβαστική μουσική. Πειράζει; (όχι, δεν πειράζει, γιατί ο Φλωρινιώτης είναι και πολύ μεγάλη φίρμα και της Βέντη της αρέσει το σεξ. Εμένα τα ιαπωνοκορεάτικα.)

Thought #69: I've got some complaining of my own to do

Τα παράπονα εισακούγονται. Ναι, ευχαριστώ, βρείτε το δελτίο παραπόνων κατά την έξοδο. Απ' το μυαλό μου. Στο πλάι, δίπλα στο σκοτάδι που καλύπτει το υπόλοιπο μισό και το μισό που καταλαμβάνεται από ξεχωριστή μοναδικότητα. Η αποκλειστικότητα της κατοχικής ύπαρξης είναι μια χούντα που επιβάλλω στους υπόλοιπους. Και υπό τον ήχο του ονόματος και των ιστοριών έτσι αδίκως τους απομακρύνω. Στο περιθώριο όπως και γω βρίσκονται τώρα οι διπλανοί που παίρνουν θέση στη σκάλα της τρέλας. Αν γράφοντας τώρα, έφτασα το επίπεδο της πρωτοτυπίας του ενός, για τον οποίο επίσης μιλάω στους άλλους, χαίρομαι. Όπου ο ένας, βάλε και σένα γιατί οι άλλοι ανακυκλώνονται και παίρνουν τη θέση σου με τη σειρά. Όταν κανείς βρίσκεται στην κορυφή τον σπρώχνουνε στο τέλος και ξαναρχίζει την ανάβαση. Καλύτερα μιλώντας ξεχωριστά για τον καθένα σε όλους, παρά για τον κανένα στον εαυτό μου. Όσο θα βρίσκονται αντικαταστάτες εγώ θα βασανίζομαι. Ίσως να είναι και γλυκός ο πόνος όμως.

Freshly-Picked: Tingle's Rosy Rupeeland

Χθες έφτασε στα χέρια μου ένα παιχνίδι για το Nintendo DS μέσα στο χρυσαπαστράπτον κουτί του, με τίτλο: Freshly-Picked: Tingle's Rosy Rupeeland. Και αναρωτιέμαι, μόνο εγώ κάνω συνειρμούς που δε θα έπρεπε, για ένα παιχνίδι που αναφέρεται σε άτομα ηλικίας 12+; Ας μην αρχίσω με τ' όνομα όμως. Πάρε το εξώφυλλο για παράδειγμα:

Ετούτο το ζουμπουρλούδικο, τσαχπίνικο πράσινο ξωτικό που σπάει με χάρη τους καρπούς και σηκώνει γουστόζικα το ένα πόδι σε φάση "ένα βήμα και ξεγοφιάζομαι η γυναίκα" είναι ο ήρωάς μας. Πετάει στον αέρα rupees που είναι το νόμισμα της χώρας που ζει (στην Ινδία δεν έχουν τη ρουπία;), ενώ γύρω του πεταρίζουν πολύχρωμες πεταλουδίτσες και τον πλαισιώνουν τριαντάφυλλα (how macho!). Το clue της υπόθεσης είναι πως ο Tingle πριν γίνει έτσι, ήταν ένας αειπάρθενος 35άρης, ο οποίος ξύπνησε μια μέρα από μια φωνή που του έλεγε πως για να βρει τη Rupeeland, μια μαγική χώρα όπου κανείς δε χρειάζεται να δουλεύει και να ταλαιπωρείται και έχει φαγητό, ξεκούραση και γυναίκες (εδώ γελάμε) σε αφθονία, θα πρέπει να μαζέψει πολλά πολλά rupees. Εδώ που τα λέμε σώπα, αν ήταν να είμαι εκατομμυριούχος, τι να τα κάνω αυτά που προσφέρει η Rupeeland.

Η φωνή αυτή ήταν του Uncle Rupee που μεταμόρφωσε το μουστακαλή, γενακι-οφόρο νάνο με τα ροδαλά μαγουλάκια και τη μεγάλη κόκκινη μύτη μελιτζάνα σε τρελή του χωριού με το πράσινο κολάν και το κόκκινο βρακί. Και επανέρχομαι στα ροδαλά μαγουλάκια. Μήπως αυτό το "freshly-picked" τελικά είναι η παρθενιά του γλυκύτατου λουγκροξωτικού; Ντροπή μου, το παίζουν και μικρά παιδιά.

Βεβαίως το παιχνίδι είναι προϊόν ιαπωνικής προέλευσης και οι πουριτανοί Αμερικάνοι που μίσησαν όσο τίποτα (στα παιχνίδια Zelda όπου εμφανίζεται) τον Tingle το σνόμπαραν. Αλλά εμείς, οι ανοιχτόμυαλοι Ευρωπαίοι το φέραμε και εδώ! Εμπρός λοιπόν! Όλοι στον αγώνα να κάνουμε τα καλύτερα παζάρια στο πιο κουλό "RPG" για το DS!

Αποκάλυψη για το γάμο της χρονιάς

Ήμουν και γω στο πιο γκλάμορους γεγονός της φετινής χρονιάς. Οι Wrong-Guy και MoodyGirl ήλθαν εις γάμου κοινωνία. Φυσικά για μία τέτοια χλιδάτη και υπέρλαμπρη τελετή δε θα μπορούσαν να λείπουν τα κους-κους. Η δεξίωση έγινε στο κλαμπ της Εκάλης και εδώ σε πρώτη αποκλειστικότητα παρουσιάζω πώς το ζεύγος εντυπωσίασε τους παρευρισκόμενους με τη φαντασμαγορική του "εντράνς".

Βεβαίως υπεύθυνος για το δώρο της δεξίωσης ήταν ο κουμπάρος Neverlandean, του οποίου το εκλεπτυσμένο γούστο γνωρίζαμε όλοι οι φίλοι, καθώς φαινόταν και από τις μουσικές του επιλογές. Ως σωστός κουβαρντάς, πλήρωσε για ολόκληρο το πακέτο με τις σκάλες (σύμβολο της αγάπης των νεονύμφων), τις περιστρεφόμενες τούρτες (και δερβίσιδες που ο Ethan έβλεπε σα ξερολούκουμα και ζαλιζόταν), τα χρυσά παγόνια που έφτυναν νερό και ξεπρόβαλλαν πίσω από τα φωτισμένα συντριβάνια, όπου έβρεχαν τα μαλλιά τους αλανιάρες αλαβάστρινες Ναϊάδες με στρετς ζεβρέ κολάν και μαστίγια. Το δώρο που τους πήγα ήταν μια ολομέταξη, δίμετρη μποχάρα, φρεσκοκέντητη εκ του Ιράν, όπου εγώ ο ίδιος ταξίδεψα για να επιβλέψω την εργασία του χαλιού και να μετρήσω τους κόμπους. Μη με λένε και τσιφούτη.

Να μας ζήσουν και καλούς απογόνους!

Υ.Γ. Τα κακαρίσματα κατά την είσοδο του ζεύγους στο χώρο της δεξίωσης ουδόλως προέρχονταν από εμένα και την tsaperdona. Για να μη παρεξηγούμαστε.

Βεντέτα για αΒγόφετες

Αφού το "θα σας κάνω βούκινο στην κοινωνία" (δηλαδή "έγινε post, να ξέρετε"), δε φαίνεται να τις πτοεί ορίστε!

Είπα να ακολουθήσω τα βήματα της μπλογκοφίλης τσαπερδόνας μιας και βαφτίστηκα tsaperd-oni τελευταία. Έτσι πήγα στο σπίτι της Nάνας και της Bατάσας (είδατε πώς άλλαξα τα ονόματα;) μετά από παταγώδη αποτυχία στο Μπετόν 3, γιατί χρειαζόταν να κλαφτώ κάπου. Wish με luck στην επόμενη εξεταστική που έρχεται στο καπάκι!

Πώς πάει η Κανατάκη και βάζει τους άλλους να μαγειρεύουν γι' αυτή και για άλλους στην εκπομπή της "Για τα πιάτα σου μόνο"; Έτσι και γω. Είχε βέβαια η Νατάσα τη φαεινή ιδέα να κάνει "τα τοστ του V από το V for Vendetta". Δύσκολο φαγητό. Καταλαβαίνετε... Παίρνεις τα τοστ, τα βούτας στο λάδι, τα πετάς στο τηγάνι και σπας από πάνω ένα αυγό το οποίο με μιας (χάρη στα σπέσιαλ εφφέ του Hollywood) έρχεται και δένει και κάθεται πάνω στη φέτα. Μετά την τρως. Πώς να τα συναγωνιστεί ένα απλό σουφλέ μελιτζάνας;

Συνειδητοποιείτε τη μαεστρία που χρειάζεται το όλο εγχείρημα; Πρέπει να προφυλαχθείς (σκεφτόμουν να βάλω μια στολή HAZMAT) και από το τσιτσιρίζον κίτρινο υγρό και μετά κανεις και crash test στις αντοχές του σώματος σου. Αν επιζήσεις, δε χρειάζεσαι check-up. Είσαι καλά!

Αυτό δεν βουτήχτηκε στο λάδι, έκανε απλωτές αρχικά σε "Βιτάμ for Vendetta" προτού πνιγεί στο Άλτις (κάνω και διαφήμιση). Αγνό παρθένο ελαιόλαδο. Η χοληστερίνη μου θα 'χει εκτιναχθεί στα ύψη και το νοιώθω, βγάζω σπυράκια απ' τη λίγδα! Χριστέ μου!!!

Έπειτα η συζήτηση, (είπαμε τελώ δημοσιογραφικό έργο!) κινήθηκε στις διαφορές των λαών (της Θεσσαλονίκης και των Ιωαννίνων). Φίλες και φίλοι, κατηγορηθήκαμε σφόδρα πως τρώμε μακαρόνια με nutella και αυγό μελάτο με κακάο. Μα ποιος τα τρώει αυτά? Πάντως θυμάμαι πριν βγουν οι σαλμονέλες, οι νόσοι των πτηνών και των οικόσιτων κακαρίζοντων ζωντανών, έβαζα ένα κρόκο ωμό σε ένα φλιτζάνι, έριχνα ζάχαρη ή και κακάο και ανακάτευα μέχρι να μου βγει ο ώμος, να έδενε τελείως σα κρέμα και μετά το έτρωγα. Ήταν δυναμωτικό, αλλά όχι και μελάτο! Άστε που οι άλλες δεν ήξεραν πως οι "αυγόφετες" που έκαναν μετά (για να αξιοποιήσουν το λάδι που είχε απομείνει - και ήταν πολύ, trust με) γίνονται με γάλα και τρώγονται με ζάχαρη...

Εύλογη απορία

Γιατί δεν πήρε το ΠΑΣΟΚ εμένα για επικοινωνιολόγο, να διέλυε τον ανταγωνισμό; Του είχα ετοιμάσει σύνθημα του Γιωργάκη:

ΑΣ ΠΡΑΣΙΝΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

Με διπλή σημασία που μιλάει στις καρδιές και φυσικά διακριτικό! Και τώρα θα τον φάει ο Βενιζέλος που του 'χει ανοίξει η όρεξη και θέλει αλλαγές ως την Κυριακή. Εμ Γιωργάκη, δε με ρώτησες, πήρες το Λαλιώτη να σου ετοιμάσει μαύρη διαφήμιση για τη ΝΔ. Τι να σου πω!

Δύσκολοι αποχαιρετισμοί, η αξιοπρέπειά μου

Ας ξεκινήσω μ' ένα ποίημα (έχω έφεση):

Γιουρούσι στο φουρούσι και αχνιστή η Μέρκελ κρεμώμενη από το σαχνισίτοέρκερ (μια λέξη δίστονη και πολλές συλλαβές).

Και ναι, είναι άγνωστες και σε μένα λέξεις που θα έπρεπε τάχα μου να ξέρω σύμφωνα με τη συντρόφισσα-μέντορα & τροφώ σημειώσεων Ιωάννα. Το φουρούσι είναι ένα κουρμπωτό (από το κούρμπα) γλυπτοειδές που στηρίζει τασαχνισιάταέρκερ. Μάλλον. Όρκο δεν παίρνω. Παίρνω όμως έναν ύπνο σήμερα, ανετότατα. Κρίμα που αύριο δίνω μάθημα. Πάλι καλά που δεν είναι Οικοδομική ΙΙ γιατί εκεί ετούτα τα ακαταλαβίστικα θα ήταν αναγκαίες γνώσεις. Ξανά τάχαμ (και τα χαλάσαμ, καταλαβαίνετε). Ετούτα τα δεύτερα τα 4 λέξεις σε 1 που δεν ξέρεις καν πώς χωρίζονται, είναι κατά την oniκη διάλεκτο μπαλκονάτα εξογκώματα. Σα να βγαλε σπυρί το κτίριο, αλλά ωραίο σπυρί, με στυλ παραδοσιακό και αρχιτεκτονική τσαχπινιά. Ή σα τα μπαλκόνια της Ντόλλυ Πάρτον. Όχι σαν τα δικά μου σπυριά που έβγαλα από το βοθράλωμα Νουτέλας, μα ούτε και βυζιά γιατί αντιθέτως με κάποιους άλλους που γίνονται και εξώφυλλα τα δικά μου είναι κάμποσα νούμερα μικρότερα.

Το ότι το χω χαμένο είναι γεγονός. Εδώ να φανταστείτε ζήλευα κρεβατωμένο άνθρωπο που έρεψε. Του ζήτησα τα μυστικά της δίαιτας. Με λίγα λόγια είναι "ξαπλώνεις και δεν κάνεις τίποτα και τρως λίγο". Καλά τα πήγαινε μέχρι το τρως λίγο. Περαστικά στο υπό ανάρρωση Μπιαφράκι (να τρως!!!)! Που του έσπασα και μια συσκευή που φουσκώνει ένα αερόστρωμα. Ανείπωτη ντροπή. Συγγνώμη! Η αρτσουμπαλιά μου τα φταίει όλα. Πάω να διαβάσω πάλι. Στην προσπάθεια θα μείνω, αφού σε λίγο θα χει και Νιπ και Τακ. Το τσάτρα πάτρα μου ταιριάζει εμένα.

Αν καθίσω κι άλλο στο PC ίσως κολλήσω πάλι στο Facebook και στείλω ό,τι σε λουλουδικό και τζαμπέ-δώρο έχει. Ανοίγει (κι άλλη) παρένθεση. Σε τούτο το σάιτ με προφίλ, που δεν είναι μάι σπέις και χάι 5 (δηλαδή βλακεία) αλλά σάιτ με επίπεδο, βάζεις μαλακίτσες παντού και πρήζεις τους φίλους σου! Μιλάμε για τρελό κόλλημα. Πιέζω τους δικούς μου να γίνουν βρυκόλακες και ζόμπι και με φτύνουν! Και γω πως θα γίνω παντοδύναμος; Να μπείτε και σεις Facebook αλλά να μ' αφήσετε μετά να σας δαγκώσω για να πάρω πόντους. Αλλιώς μη σώσετε και μπείτε! Έχει πολύ φάση πάντως. Φάση είναι, θα περάσει. Κλείνει παρένθεση.

Και άσχετο, αλλά για να συνδέσω και τον τίτλο:

Ιου θα μου λείψεις τρελά! Βέβαια θα ρθεις πάλι σε 1 μήνα αλλά εγώ τώρα με ποιον θα αγχώνομαι συλλογικά και θα φτάνω σε κατάσταση αμόκ, με ποιον θα κουτσομπολεύω για ώρες χωρίς να βαριέμαι και να το παίρνω χαμπάρι πως το ακουστικό έχει κολλήσει στ' αυτί και ποιος θα με δουλεύει που είμαι τραγικός; (ΟΚ, νομίζω πως για το τελευταίο καλύπτομαι, όλοι οι άλλοι με κράζουνε επίσης). Πρέπει να βάλουμε αμφότεροι Skype να το λιώσουμε! Καλό ταξίδι!

Προξενεύω την Ιου στους Λονδρέζους (αν και θέλει Γάλλο - σε έδωσα στην ψύχρα!): Είναι πολύ γλυκιά, έχει πολύ πλάκα, είναι μελαχρινή (μεγάλο + αυτό!) και μέγα φλωράκι. Ωπ! Αυτό δεν έπρεπε να το πω μάλλον! Είναι η κούραση. Καταλαβαίνεις, μ' έχει καταβάλει. Πάω να την πέσω πάνω στα Μέταλλα. Όλοι αύριο "ωμμμ" και περισυλλογή να τα περάσω!

Υ.Γ. Και όχι η Μέρκελ δεν κολλάει πουθενά! (Λες και τα άλλα είχαν λογική...)
Υ.Γ.2 Η υπερβολική δόση ευθυμίας (πράγμα σπάνιο για μένα) οφείλεται στο σημερινό ξετίναγμα του μηνιαίου προϋπολογισμού σε ηλεκτρονικά και βιβλία (περισσότερα γι' αυτά σε λίγες μέρες). Ελπίζω να μου βγει σε καλό.

Thought #68: The Lives of Others

Είναι υπέροχες. Φαντασμαγορικές. Είναι περιπετειώδεις. Έχουν δράση. Είναι συναρπαστικές. Δεν είναι βαρετές. Τις ζηλεύω. Τις κλέβω. Τις αλλάζω. Τις εμπλουτίζω. Τις ενσωματώνω στη δική μου. Την ανιαρή. Ξετυλίγοντας το κουβάρι μιας ανούσιας ύπαρξης δε μπερδεύεσαι. Ξεμπερδεύοντας την κλωστή που έγινε κόμπος, από εμπειρίες, χρειάζεσαι βοήθεια. Η αλήθεια είναι καλύτερη από τα ψέματα. Άρα καλά έκανα και το είπα. Κι αν εσύ το έκρυψες, τότε δικαίως προβληματίζομαι. Γιατί;

Όπως και για σένα, το άλλο εσύ, το άλλο πρότινος εγώ, η διαφορετική ζωή στην οποία δεν ήμουν θεατής αλλά έπαιζα το μικρό μου ρόλο και την οποία ενστερνιζόμουν για να δείξω πως η δική μου προχωράει. Η παράσταση συνεχίζεται. Και τα νέα τα μαθαίνω από τρίτους. Και δε βλέπω τις αφίσες. Μα το βλέμμα μου τυχαία πέφτει πάνω σου και όταν οδηγώ σ' ακούω όσο κι αν δε συντονίζομαι με σένα. Είσαι παντού. Σύντομα τα νέα σου θα διαστρεβλώνονται μέχρι να φτάσουν στα δικά μου αυτιά όπως η φωνή σου. Οι γλώσσες περιπλέκουν τα γεγονότα και δύσκολα δένονται κόμπο όταν ξεγλιστρούν με το δηλητήριο που είναι καμωμένες. Κλωθώ ή μήπως Άτροπος; Περιμένουν ή φοβούνται την είδηση; Το ψαλίδι; Το τέλος της μοναδικότητας και της επιδεικτικής υπερβολής ή υπερπροβολής; Ανάλογα με το πως κανείς πλασάρει τον εαυτό του. Και τη ζωή του. Τη δική του, διανθισμένη με τον πλούτο εμπειριών των γύρω του.

Utada Hikaru - Beautiful World

PV (Promotional Video) of Utada Hikaru's latest single, Beautiful World, featured in the new Neon Genesis Evangelion movie, Rebuild of Evangelion, out now in Japan. Lyrics translation:

It’s only love
It’s only love

If only one wish will be fulfilled
Then let me sleep by your side and any place is fine
Beautiful world
I’m only looking at you unhesitatingly
Beautiful boy
You still don’t know your own beauty

It’s only love

Even when asleep, even when awake, (reading) boys’ manga
and doing nothing but dreaming; you don’t love yourself

Without knowing what I desire
I merely desire and lukewarm tears fall down my cheeks

I don’t have anything that I want to say
I just want to meet you again
I can’t say anything that I want to say
I just might not have the guts
That’s okay, but-

If only one wish will be fulfilled
Then let me sleep by your side and any place is fine
Beautiful world
I’m only looking at you unhesitatingly
Beautiful boy
You still don’t know your own beauty

It’s only love

No matter what it is, try doing it
Even if you get a loss, your experience gauge will increase slightly

I don’t need the news
They don’t carry the vital things
How have you been lately?
If you’re going to feel good
Then it’s fine anyway

If we can’t meet until my world disappears
Then let me sleep by your side and any place will do
Beautiful world
Within the fleetingly passing days
Beautiful boy
You can’t do anything about the inconsistency of feelings

If only one wish will be fulfilled
Then let me sleep by your side